«Ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε»
Ο νοικοκύρης φυτεύει και περιφράζει αμπέλι, σκάβει στον βράχο ληνό, πατητήρι, ανεγείρει οίκημα για να κατοικήσουν οι καλλιεργητές, νοικιάζει το αμπέλι του σε κάποιους γεωργούς και πηγαίνει στην πόλη που μένει συνήθως. Περιμένει τον καιρό της συγκομιδής, όπου θα λάβη, θα εισπράξη το συμφωνηθέν με τους γεωργούς μερίδιό του. Γι’ αυτὸ το σκοπό στέλνει προς τους συνεταίρους του απεσταλμένους «λαβεῖν» το ενοίκιο και «τοὺς καρποὺς αὐτοῦ».
Οι γεωργοί όμως ποικιλοτρόπως κακοποίησαν τους απεσταλμένους. Αντί να τηρήσουν αυτά που είχαν συμφωνήσει, τους λιθοβολούν, τους φονεύουν. Ο νοικοκύρης όμως, αγαπητοί μου αδελφοί, επιμένει, γι’ αυτό στέλνει περισσότερους υπηρέτες τούτη τη φορά, για να εισπράξουν τα οφειλόμενα. Και έτυχαν και αυτοί της ίδιας εχθρικής συμπεριφοράς και αντιμετωπίσεως.
Ο νοικοκύρης, ο οικοδεσπότης, παρά ταύτα, μακροθυμεί. Δεν οργίζεται, δεν αγανακτεί αλλά και δεν υποχωρεί. Στέλνει αυτή τη φορά «τὸν υἱὸν αὐτοῦ, λέγων ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου». Και η κακοπιστία των γεωργών, των ενοίκων, γίνεται θράσος μεγάλο, ώστε «ἰδόντες τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖς.
Δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ» και εφόνευσαν αυτόν. Αμπελώνας εικόνα γνωστή, που δηλώνει τον περιούσιο λαό του Θεού, τον Ισραήλ. Γεωργοί ομάδα ανθρώπων, που είναι οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού και οι άρχοντες αυτού, που αποτελεί το θείο αμπελώνα.
Οι απεσταλμένοι για να λάβουν τους καρπούς υπηρέτες, δεν είναι άλλοι από τους προφήτες και δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης, οι οποίοι δεν έτυχαν πρόθυμης υποδοχής από τους άρχοντες του Ισραήλ και με διάφορους τρόπους βασανίσθηκαν και καταδιώχθηκαν. Η επιμονή και η μακροθυμία του νοικοκύρη δεν καταλήγει σε καλό αποτέλεσμα.
Οι άρχοντες του Ισραήλ, αντί να μετανοήσουν, σκληρύνονται πιο πολύ. Τι ζητεί όμως ο οικοδεσπότης; Τι υπαινίσσεται η παραβολή μας με την απαίτηση «λαβεῖν τοὺς καρπούς». Τι ζητεί ο Θεός ως καρπό; Οι πατέρες μας πληροφορούν ότι ο Θεός με τον καρπό ζητεί την πλήρωση του Μωσαϊκού Νόμου, την τήρηση των εντολών, την υπακοή στο θείο θέλημα.
Υποταγή στο θέλημά Του, υπακοή στο Νόμο Του. Αλλά για τους ηγέτες του Ισραηλιτικού λαού και μόνο η παρουσία των γνησίων απεσταλμένων φούντωνε την οργή τους, γιατί τους θύμιζε καθήκοντα και υποχρεώσεις. Όμως η μακροθυμία και η αγάπη του νοικοκύρη, του οικοδεσπότη, του Θεού για τον αμπελώνα Του είναι τόσο μεγάλη, ώστε αποστέλλει τον Υιόν Του σε μια έσχατη προσπάθεια μεταστροφής των κακών γεωργών.
Η μακροθυμούσα αγάπη του Θεού καταδεικνύει τη νίκη κατ της κακίας και της ανυπακοής των κακών γεωργών. Αγαπητοί μου αδελφοί μου, στην παραβολή που ακούσαμε φαίνεται καθαρά ότι οι γεωργοί του αμπελώνος εφόνευσαν πρώτα τους απεσταλμένους και κατόπιν τον υιό του οικοδεσπότη, τον κληρονόμο της περιουσίας.
Εκτυλίσσεται μπροστά μας όλη η ιστορία των Ιουδαίων, οι οποίοι όχι μόνο δίωξαν τους προφήτες αλλά σταύρωσαν και τον Υιό και Λόγο του Θεού. Βλέπουμε λοιπόν την ιστορία της ανθρωπότητος και μάλιστα της χριστιανικής ανθρωπότητος. Γιατί όπως υπάρχουν προφήτες στην Παλαιά Διαθήκη, έτσι υπάρχουν υπάρχουν και στην Καινή Διαθήκη.
Είναι αυτοί που έχουν προσωπική κοινωνία με τον Θεό και συνήθως δέχονται την επίθεση του κόσμου. Επίσης, απεσταλμένοι του Θεού είναι οι ποιμένες του νέου λαού, οι ιερείς, αρχιερείς, τους οποίους λαθεμένα θεωρούμε ως εκκλησιαστικούς υπαλλήλους που έχουν ως σκοπό να βοηθούν στη λύση διαφόρων προσωπικών, οικογενειακών η κοινωνικών προβλημάτων η είναι τα πρόσωπα εκείνα που εξυπηρετούν τις ψυχολογικές μας ανάγκες.
Οι ιερείς, ιδιαίτερα οι επίσκοποι, είναι η ορατή έκφραση της παρουσίας του Θεού ανάμεσά μας. Πλησιάζοντας τους ποιμένες ιερείς και αρχιερείς πρέπει να προσβλέπουμε σε αυτόν τον ίδιο τον Χριστό μας, αδελφοί μου. Ο αμπελώνας υπάρχει. Είναι η Εκκλησία. «Φραγμός» υπάρχει για τα κλήματα.
Είναι ο νόμος που έδωσε ο Θεός, για να φυλάξη το λαό Του από την πλάνη και την αποστασία και να τον χειραγωγήση στην πνευματική ζωή. «Φραγμός» είναι πρώτον ο φυσικός Νόμος, δηλαδή η συνείδηση. Φραγμός είναι κατόπιν ο γραπτός Νόμος που δια Μωϋσεως δόθηκε σε μας. Ὕστερα «φραγμός» είναι ο Ευαγγελικός Νόμος, ο Νόμος της χάριτος.
Φραγμός σωτηριώδης. Φραγμός που προφυλάσσει τον άνθρωπο από την πλάνη και το κριτήριο, για να αποκτήσουμε επίγνωση της αμαρτίας. Φραγμός που διαφυλάσσει ανόθευτη την αλήθεια. Φραγμός που προβληματίζει για την συμπεριφορά των παλαιών γεωργών αλλά φρονηματίζει τα μέλη του νέου Ισραήλ, της Εκκλησίας, έτσι ώστε με νήψη και ταπείνωση να δοξολογούμε και να προσκυνούμε τον Τριαδικό Θεό. Αμήν.