Ἅγιος Λέανδρος, Ἐπίσκοπος Σεβίλλης τῆς Ἱσπανίας, διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας καί φωτιστής τῶν Ἰσπανῶν, ἔζησε τόν 6ο μ.Χ. αἰῶνα καί ἦταν γόνος ἀριστοκρατικῆς οἰκογενείας. Ὁ πατέρας του ἦταν δούκας καί καταγόταν ἀπό βυζαντινή γενιά, ἐνῷ ἡ μητέρα του ἦταν πρωτότοκη κόρη τοῦ Βησιγότθου βασιλέως Λεβιγκίντ, πού βασίλευε στήν Σεβίλλη, τήν πρωτεύουσα τοῦ βασιλείου τῶν Βησιγότθων. Πολύ νωρίς ἀκολούθησε τόν μοναχικό βίο καί διακρίθηκε γιά τήν μόρφωση καί τίς ἀρετές του. Γι’ αὐτούς τούς λόγους ἡ Ἐκκλησία τόν κατέστησε Ἐπίσκοπο τό ἔτος 579 μ.Χ. Ἵδρυσε θεολογική σχολή μέ σκοπό τή διάδοση τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί τήν καλλιέργεια τῶν ἐπιστημῶν καί τῶν τεχνῶν γενικά, μέσα στό λαό τοῦ τότε βάρβαρου ἀκόμα βασιλείου. Οἱ δύο βασιλόπαιδες Χερμενεγκίλντ καί Ρεκαρέντ, ἀνεψιοί του ἀπό τήν πλευρά τῆς μητέρας του, ἦταν μεταξύ τῶν μαθητῶν τοῦ Ἁγίου Λεάνδρου. Ὁ Χερμενεγκίλντ ἀνατράφηκε μέ τά νάματα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ πίστη του στήν Ἐκκλησία δυναμώθηκε πιό πολύ χάρη στήν εὐσεβή σύζυγό του Ἴνγκαρντ, θυγατέρα τοῦ βασιλέως τῶν Φράγκων Σιγεβέρτου. Ὅταν ὁ πατέρας του, μεταφέροντας τήν πρωτεύουσά του στό Τολέδο, τοῦ ὅρισε γιά διαμονή του τή Σεβίλλη, ξέσπασε διωγμός κατά τῶν Ὀρθοδόξων. Ὁ αἱρετικός Λέβεγκιλντ ᾖλθε σέ σύγκρουση μέ τόν Ὀρθόδοξο γιό του Χερμενεγκίλντ. Ἦταν τέτοια ἡ ἔνταση τοῦ διωγμοῦ καί τῆς μανίας τῶν αἱρετικῶν, πού ὅπως γράφεται δέν ἔβλεπε κανείς πουθενά ἐλεύθερο ἄνθρωπο καί ἡ ἴδια ἡ γῆ ἔχασε τήν παλαιά της γονιμότητα. Ὁ αἱρετικός βασιλέας πολιόρκησε τήν Σεβίλλη καί ἔκλεισε σέ σκοτεινή φυλακή τόν υἱό του, ὅπου καί τόν στραγγάλισε τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα τοῦ 586 μ.Χ.
Τήν ἐποχή αὐτή, λίγο πρίν ἐξορισθεῖ καί αὐτός μαζί μέ ἄλλους ὁμολογητές τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Ἅγιος Λέανδρος ἔφυγε στήν Κωνσταντινούπολη, γιά νά ζητήσει τή βοήθεια τοῦ αὐτοκράτορα. Ἐκεῖ γνώρισε τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Μέγα, τόν Διάλογο, καί συνδέθηκε μαζί του μέ δυνατή φιλία. Ὅταν ὁ διωγμός κατά τῶν Ὀρθοδόξων ἔφθασε στά ἄκρα, ὁ βασιλιάς Λέβεγκιλντ προσβλήθηκε ἀπό θανατηφόρο ἀσθένεια, ἄλλαξε στάση, προσκάλεσε τόν Ἅγιο Λέανδρο στήν ἐπιθανάτια κλίνη του καί, ἀφοῦ μετανόησε, τόν παρακάλεσε νά κατευθύνει τό διάδοχό του Ρεκαρέντ πρός τήν ἀληθινή Ὀρθόδοξη πίστη. Ὁ νέος βασιλέας, ὑπάκουος στόν παλαιό διδάσκαλό του, μεταστράφηκε καί ἀνέλαβε ἀμέσως νά συγκαλέσει τήν Τρίτη ἐν Τολέδῳ Σύνοδο, ὅπου ἀνέγνωσε ἐνώπιον ὅλων τήν ὁμολογία πίστεως στίς ἀποφάσεις τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Νίκαιας καί ἀνακοίνωσε ὅτι οἱ λαοί τῶν Γότθων καί Σουέβων, ἑνωμένοι, ἐπανέρχονται στήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Ἅγιος Λέανδρος, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε πρόεδρος αὐτῆς τῆς Συνόδου, ἀφιέρωσε πλέον τήν ὑπόλοιπη ζωή του στή διδασκαλία τοῦ ποιμνίου του μέ τό φωτισμένο του παράδειγμα κατ’ ἀρχήν, ἀλλά καί μέ τά ἐμπνευσμένα γραπτά του. Προετοίμασε ἀκόμη τόν ἀδελφό του, Ἅγιο Ἰσίδωρο, νά γίνει διάδοχός του στό θρόνο τῆς Σεβίλλης καί ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἱσπανίας. Βοήθησε ἀκόμη τήν ἀδελφή του, Ἁγία Φλωρεντίνη, νά γίνει ἱδρύτρια καί ἡγουμένη σαράντα μονῶν μέ χιλιάδες μοναχές, γράφοντας γι’ αὐτήν μοναχικό τυπικό πού ἀπό τότε καλεῖται «Κανών τοῦ Ἁγίου Λεάνδρου». Ὀργάνωσε, ἐπίσης, τή Θεία Λατρεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἱσπανίας, πού λειτουργικά ὀνομάζεται «μοζαραβική».
Ὁ Ἅγιος Ἐπίσκοπος τῆς Σεβίλλης, ἀφοῦ ὑπέμεινε πολλές ἀντιξοότητες καί δοκιμασίες, παρέδωσε τήν ἁγία ψυχή του στόν Κύριο στίς 13 Μαρτίου τοῦ ἔτους 600 ἢ 601 μ.Χ.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx