Ὅσιος Μακάριος, κατά κόσμος Χριστόφορος, γεννήθηκε στήν Κωνσταντινούπολη. Σέ νεαρή ἡλικία ἔμεινε ὀρφανός καί ἀπό τούς δύο γονεῖς του καί τήν ἀνατροφή του ἀνέλαβε ἕνας εὐλαβής θεῖος του, ὁ ὁποῖος φρόντισε γιά τήν κατά Θεόν ἀνατροφή καί ἐκπαίδευσή του. Ἐπειδή εἶχε κλίση πρός τήν μοναχική πολιτεία, ἐγκατέλειψε τόν κόσμο καί κατέφυγε στή μονή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, τήν ἐπιλεγόμενη Πελεκητή, στά Τρίγλεια τῆς Προύσσας. Ἐκεῖ ἐκάρη μοναχός καί μετονομάσθηκε σέ Μακάριο.
Ὁ νέος μοναχός ἄρχισε νά ἐπιδίδεται στήν ἄσκηση καί τήν προσευχή. Ἡ κατά Θεόν προκοπή του τόν ἀνέδειξε σέ ἡγούμενο τῆς μονῆς. Ὁ Ὅσιος Μακάριος ἔγινε πνευματικός πατέρας γιά ὅλους, ὄχι μόνο γιά τούς μοναχούς ἀλλά καί γιά τούς πιστούς πού κατέφευγαν πρός αὐτόν γιά νά τόν συμβουλευθοῦν, νά λάβουν τήν εὐχή του καί νά θεραπευθοῦν στήν ψυχή καί τό σῶμα, ἀφοῦ ὁ Ἅγιος Θεός τόν ἄμειψε μέ τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας.
Ἡ φήμη τοῦ Ὁσίου ἔφθασε μέχρι τόν Πατριάρχη Ταράσιο (784 – 806 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος ἔστειλε πρός αὐτόν τόν πατρίκιο Παῦλο, πού εἶχε θεραπευθεῖ παλαιότερα ἀπό τόν Ὅσιο, γιά νά κάνει καλά καί τήν γυναῖκα τοῦ πατρικίου ὅπως καί τόν ἴδιο. Μετά ἀπό αὐτό ὁ Πατριάρχης Ταράσιος μετεκάλεσε τόν Ὅσιο στήν Κωνσταντινούπολη καί τόν χειροτόνησε πρεσβύτερο.
Ὅταν ξέσπασε ἡ αἵρεση τῶν εἰκονομάχων στήν Ἐκκλησία ἐπί αὐτοκράτορα Λέοντος Ε’ τοῦ Ἀρμενίου (813 – 820 μ.Χ.), ὁ Ὅσιος, ἐπειδή ἦταν ὑπερασπιστής τῆς πατρώας εὐσέβειας, κλείσθηκε στήν φυλακή στήν ὁποία παρέμεινε μέχρι τόν θάνατο τοῦ αὐτοκράτορα. Τόν ἐλευθέρωσε ὁ αὐτοκράτορας Μιχαήλ ὁ Τραυλός (820 – 829 μ.Χ.), διάδοχος τοῦ Λέοντος, ὁ ὁποῖος ὅμως καθώς δέν κατάφερε νά μεταβάλει τό εὐσεβές φρόνημα τοῦ Ὁσίου ὑπέρ τῶν ἁγίων εἰκόνων, τόν ἐξόρισε στή νῆσο Ἀφουσία, στήν θάλασσα τοῦ Μαρμαρᾶ. Ἐκεῖ ὁ Ὅσιος Μακάριος, μέσα σέ κακουχίες καί στερήσεις, κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 820 μ.Χ.
Μετά τήν κοίμηση τοῦ Ὁσίου οἱ μοναχοί τῆς μονῆς Πελεκητῆς ἀνέδειξαν ἡγούμενο τόν μοναχό Σέργιο τόν Ἔγκλειστο.