Ἅγιος Βάδιμος ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ βασιλέως τῆς Περσίας Σαβωρίου Β’ (325 – 379 μ.Χ.). Ἦταν Πέρσης καί καταγόταν ἀπό εὐγενή καί πλούσια οἰκογένεια τῆς πόλεως Βηθλαπάτης. Ἀφοῦ καταφρόνησε τή δόξα τοῦ κόσμου καί τά πλούτη, ἔγινε μοναχός καί ἔπειτα ἀρχιμανδρίτης καί εἶχε κοντά του ἑπτά μαθητές. Ἐπειδή ὅμως κήρυσσαν τόν Χριστό, καταγγέλθηκαν ὅτι ἀποσποῦν τούς Πέρσες ἀπό τήν θρησκεία τῶν εἰδώλων καί συνελήφθησαν. Παρά τίς πιέσεις καί τά βασανιστήρια ὁ Ἅγιος Βάδιμος καί οἱ μαθητές του ὁμολογοῦσαν συνέχεια μέ παρρησία καί ἀνδρεία τό Ὄνομα τοῦ Ἁγίου Θεοῦ. Τότε παρεδόθησαν στόν δήμιο Νηρσᾶ, ὁ ὁποῖος μέ τό σπαθί του θανάτωσε τόν Ἅγιο καί ἀποκεφάλισε τούς μαθητές του.