Ὁσία Ἀθανασία γεννήθηκε στή νῆσο Αἴγινα ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς κατά τόν 9ο αἰώνα μ.Χ. καί εἶχε μεγάλη κλίση γιά τά θεία. Οἱ γονεῖς της ὅμως, ὁ Νικήτας καί ἡ Εἰρήνη, τήν νύμφευσαν παρά τήν θέλησή της. Λίγες ἡμέρες μετά τόν γάμο, ὁ σύζυγός της φονεύθηκε ἀπό βάρβαρους πειρατές, πού ἐκείνη τήν περίοδο ἐπέδραμαν στήν Αἴγινα.
Τότε ἡ Ὅσια ἀφοῦ ἔμεινε χήρα, θεώρησε κατάλληλη τήν εὐκαιρία νά ἐκπληρώσει τόν ἱερό της πόθο γιά τή μοναχική πολιτεία. Καί ἐνῷ τήν ἀπασχολοῦσε τό θέμα αὐτό, ἔφθασε στήν Αἴγινα πρόσταγμα βασιλικό, διά τοῦ ὁποίου διατάσσονταν ὅλες οἱ ἀνύμφευτες γυναῖκες καί οἱ χῆρες νά παντρευτοῦν ἄνδρες ἐθνικούς. Ἔτσι λοιπόν ἡ Ἀθανασία, παρά τήν θέλησή της, ἦλθε σέ δεύτερο γάμο.
Φροντίζοντας πάντοτε γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς της, ἡ Ὁσία προσευχόταν ἀδιάλειπτα καί προσέφερε ἀφειδῶς ἀπό τά πλούτη της στούς ἐνδεεῖς καί πάσχοντες. Ὕστερα δέ ἀπό κάποιο χρονικό διάστημα, ἔπεισε τόν σύζυγό της νά γίνει μοναχός, ἂν καί ἦταν ἐθνικός. Αὐτός, ἀφοῦ πρόκοψε στίς ἀρετές, μετά ἀπό λίγο χρόνο παρέδωσε τήν ψυχή του στόν Κύριο.
Τότε ἡ Ὁσία διαμοίρασε τήν περιουσία της στούς φτωχούς καί ἀφοῦ παρέλαβε κι ἄλλες εὐσεβεῖς γυναῖκες, κατέφυγε σέ ἀσκητήριο, ὅπου ζοῦσε μέ αὐστηρή ἄσκηση καί νηστεία. Στόν τόπο αὐτό ὑπῆρχε ὡραιότατος καί πανάρχαιος ναός τοῦ Ἁγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Μετά παρέλευση τεσσάρων ἐτῶν ἡ Ὁσία προχειρίσθηκε ἡγουμένη τοῦ ἀσκητηρίου, ἀλλά ἀναχώρησε σέ τόπο ἥσυχο καί ἄγνωστο καί ἐκεῖ μέ τίς συνασκήτριές της ἀγωνιζόταν τόν καλό ἀγώνα καί τρεφόταν ἀπό τό ἐργόχειρο πού ἔκανε.
Ἀπό ἐκεῖ ἐπισκέφθηκε τό Βυζάντιο, ὅπου ἀσκήτεψε γιά ἑπτά χρόνια καί ὕστερα ἐπέστρεψε πάλι στόν τόπο τῆς ἡσυχίας της. Ἡ Ὁσία Ἀθανασία προαισθάνθηκε τήν κοίμησή της δώδεκα ἡμέρες πρίν, γεγονός πού ἀνακοίνωσε στίς μοναχές καί γιά τό ὁποῖο ἐξέφρασε μέ τήν προσευχή της τίς εὐχαριστίες της στόν Κύριο. Φρόντισε δέ νά γίνει ἐκλογή τῆς ἡγουμένης τους, γιά νά ἐξακολουθήσει ἀπρόσκοπτα ἡ συμβίωσή τους καί νά διατηρηθεῖ ὁ σύνδεσμος τῆς ἀδελφικῆς τους ἀγάπης. Τήν ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς της κάλεσε κοντά της τίς μοναχές, ἀπηύθυνε σέ αὐτές λόγια παρηγορητικά καί συνετά καί τίς παρακάλεσε νά διατηρήσουν πάντοτε μία ψυχή καί μία καρδιά. Κατόπιν, ἀφοῦ ἔψαλε καί ἐκείνη καί οἱ μοναχές καί ἐνῷ εἶχε ἐξομολογηθεῖ καί κοινωνήσει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων τήν προηγούμενη ἡμέρα, παρέδωσε τό πνεῦμα της μέ γαλήνη, δηλώνοντας πρός ὅσες παρευρίσκονταν, ὅ,τι τίς περιμένει ἐκεῖ ἐπάνω.
Ἡ εἴδηση τοῦ θανάτου της, ἔφερε πολλούς ἀπό τούς κατοίκους τοῦ νησιοῦ στό ἀσκητήριο. Ἐκεῖ γονάτισαν μπροστά στό ἱερό λείψανό της πενθώντας καί κλαίοντας ὅλοι ὅσοι εἶχαν δεχθεῖ ἀπό τά χέρια της βοηθήματα καί ἀπό τά λόγια της παρηγοριά, ἀρκετοί δέ ἄρρωστοι θεραπεύθηκαν τήν ὥρα τοῦ ἐνταφιασμοῦ της.