Ἅγιος Μάρτυς Θεόδωρος καταγόταν ἀπό τήν Πέργη τῆς Παμφυλίας καί μαρτύρησε ἐπί αὐτοκράτορος Ἀντωνίνου (138 – 161 μ.Χ.). Ἔχοντας ζῆλο γιά τήν πατρώα εὐσέβεια κατέστρεφε εἴδωλα καί ναούς εἰδωλικούς. Συνελήφθη ὅμως καί ὑπέστη γι’ αὐτό φρικώδη βασανιστήρια. Τόν ἔβαλαν ἐπάνω σέ πυρακτωμένες σχάρες καί στή συνέχεια τοῦ ἔδεσαν τά πόδια σέ ἄλογα πού τόν ἔσυραν μέχρι θανάτου. Ἀκολούθως τόν ἔριξαν σέ καμίνι φωτιᾶς μέ τούς στρατιῶτες Σωκράτη καί Διονύσιο καί τόν ἱερέα τῶν εἰδώλων Διόσκορο, πού βλέποντας τά μαρτύρια τοῦ Ἁγίου, πίστεψαν στόν Χριστό. Ἔπειτα, ἀφοῦ πρῶτα τόν φυλάκισαν, τόν σταύρωσαν καί τόν πλήγωσαν μέ βέλη γιά τρεῖς συνεχεῖς ἡμέρες. Ἔτσι μαρτύρησε ὁ Ἅγιος Θεόδωρος καί ἔλαβε τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου καί τῆς δόξας.
Ἡ μητέρα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου, Φιλίππα, μετά τόν σταυρικό θάνατο τοῦ υἱοῦ της, ὁμολόγησε τόν Χριστό ὡς Θεό ἀληθινό καί μαρτύρησε διά ξίφους. Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Διόσκορος μαρτύρησε διά τοῦ πυρός καί οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Σωκράτης καί Διονύσιος μαρτύρησαν ἀπό χτυπήματα με λόγχη μέσα σέ κάμινο.