ἱ καλλίνικοι αὐτοί Ἅγιοι Νεομάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, ὁ μέν Ἀναστάσιος, ἡλικίας 20 χρονῶν, καταγόταν ἀπό τούς Ἀσωμάτους, ὁ δέ Δημήτριος, 18 χρονῶν, ἀπό τήν Ἁγιάσο τοῦ νησιοῦ Λέσβου.
Μαρτύρησαν καί οἱ δύο γιά τήν Ἁγία Πίστη τοῦ Χριστοῦ στόν Κασαμπᾶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τό ἔτος 1816 ἢ 1819. Οἱ νεομάρτυρες αὐτοί, ἔκαναν στόν Κασαμπᾶ τό ἐπάγγελμα τοῦ καλαθοποιοῦ, πιθανῶς μάλιστα νά ἦταν καί συγγενεῖς. Ἀλλά συγχρόνως μέ τήν ἐξάσκηση τοῦ ἐπαγγέλματός τους, κήρυτταν τό Εὐαγγέλιο στούς Χριστιανούς, πού ἦταν κάτω ἀπό τόν Τούρκικο ζυγό. Γι’ αὐτόν τόν λόγο οἱ Τοῦρκοι τούς συνέλαβαν, τούς φυλάκισαν καί τούς βασάνισαν φρικτά. Ἐπειδή ὅμως συνέχιζαν νά ὁμολογοῦν καί νά κηρύττουν τήν πίστη τους, τούς ἀπαγχόνισαν κάτω ἀπό ἕναν πλάτανο.
Στό ὄνομα καί τῶν δυό Ἁγίων, ἀνεγέρθηκε στήν Ἁγιάσο μεγαλοπρεπής ναός, ὅπου καί γιορτάζεται ἡ μνήμη τούς, στίς 11 Αὐγούστου.