αταγόταν ἀπό τήν Καλαβρία τῆς Ἰταλίας. Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Γεώργιος, ἡ δέ μητέρα του Βρυαίνη. Ἀπό μικρός ἀφοσιώθηκε στήν ὑπηρεσία τῆς πίστης καί ἦταν τόσο ἐνάρετος καί μορφωμένος, ὥστε τόν παρακολουθοῦσαν πολλοί μαθητές, πού τούς δίδασκε τήν ἔμπρακτη εὐσέβεια.
Σέ ἡλικία 60 χρονῶν, ἀφοῦ πῆρε δύο ἀπό τούς μαθητές του, τόν Βιτάλιο καί τόν Νικηφόρο, πῆγε στήν Πελοπόννησο, ὅπου ἐγκαταστάθηκε γιά λίγο καιρό στήν Κόρινθο καί ἔφερε πολλές ψυχές στή Σωτηρία.
Κατόπιν ἐπισκέφθηκε τήν Ἀθῆνα, ὅπου προσκύνησε στό ναό τῆς Θεοτόκου. Ἔπειτα πῆγε στή Λάρισα καί ἀπό κεῖ στή Θεσσαλονίκη. Ἐδῶ ἔμεινε ὀκτώ ὁλόκληρα χρόνια ὑπηρετώντας τό Εὐαγγέλιο καί ἀπεβίωσε εἰρηνικά ὑπέργηρος τό ἔτος 974.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ταῖς θείαις λαμπρότησι, καταυγασθείς τήν ψυχήν, τά σκάματα ἤνυσας, τῆς ἐναρέτου ζωῆς, Φαντῖνε μακάριε· ὅθεν τήν τῶν θαυμάτων, κομισάμενος χάριν, λύεις τῶν παθημάτων, χαλεπάς ἀμαυρώσεις, πρεσβεύων θεοφόρε, ὑπέρ τῶν τιμώντων σε.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν.
Τῷ θείῳ φωτί, Φαντῖνε αὐγαζόμενος, παθῶν τήν ἀχλύν, διέλυσας τοῖς πόνοις σου, καί θαυμάτων εἴληφας, οὐρανόθεν τήν θείαν ἐνέργειαν· διά τοῦτο βοῶμέν σοι· Μή παύσῃ πρεσβεύων, ὑπέρ πάντων ἡμῶν.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις ὦ Φαντῖνε Πάτερ σοφέ, ἐναρέτου βίου, ὑποτύπωσις ἀληθής· χαίροις ὁ μεσίτης, καί πρέσβυς θεοφόρε, πρός τόν Χριστόν τῶν πίστει, ἀνευφημούντων σε.