Ἅγιος Φιλέταιρος ἦταν ἀπό τή Νικομήδεια. Διακρινόταν γιά τήν βαθιά πίστη του ἀλλά καί το ἀπέραντο ἐξωτερικό κάλλος του, κάτι πού δέν ὑπολόγισε ποτέ, γνωρίζοντας ὅτι μετράει ἡ ψυχική ὀμορφιά καί ὄχι ἡ ἐξωτερική. Ποτέ δέν βασίστηκε σέ αὐτή, παρ’ ὅλο πού αὐτή θά τοῦ ἐξασφάλιζε μία ἄνετη ζωή. Οἱ εἰδωλολάτρες θέλοντας νά ἐκμεταλλευτοῦν τό φυσικό του κάλλος, προσπαθοῦσαν νά τόν προσελκύσουν στόν εἰδωλολατρισμό.
Ὅταν μία φορά μετέβη στή Νικομήδεια ὁ αὐτοκράτορας Διοκλητιανός, ἄκουσε γιά τόν Φιλέταιρο καί ζήτησε νά τοῦ γνωρίσουν τό ἄτομο μέ τήν τόση ὀμορφιά. Μόλις τόν εἶδε, μαγεύτηκε καί τοῦ ζήτησε νά μπεῖ στήν ἀκολουθία του, μέ τήν προϋπόθεση ὅτι θά ἀρνηθεῖ τό χριστιανισμό. Ὁ Ἅγιος ἀποκρίθηκε ὅτι θά ὑπηρετούσε τόν αὐτοκράτορα, ἀλλά δέν θά ἔπαυε νά ὑμνεῖ καί νά λατρεύει τόν Ἰησοῦ Χριστό.
Γι’ αὐτή τήν ὁμολογία του, φυλακίστηκε, ἀλλά ἀφέθηκε ἐλεύθερος μετά ἀπό λίγο καιρό. Ὅταν ὅμως ἀνέβηκε στόν αὐτοκρατορικό θρόνο ὁ Μαξιμιανός, ὁ Φιλέταιρος καταδιώκτηκε καί βασανίστηκε. Διεσώθη ὅμως καί μετέβη σέ ὄρος πρός τά μέρη τῆς Σιγριανῆς, ὅπου καί παρέδωσε τό πνεῦμα του στόν Κύριο.