αταγόταν ἀπό τήν Ἰβηρία. Σέ νεαρή ἡλικία ἀγοράσθηκε ἀπό κάποιο τοῦρκο ὡς σκλάβος καί περιετμήθη, λαβῶν τό ὄνομα Σαλῆς. Μετά τόν θάνατο τοῦ τούρκου παρέμεινε στήν Μυτιλήνη ἐργαζόμενος καί ζώντας εἰρηνικά.
Περνοῦσαν ἔτσι τά χρόνια, ἀλλά τό σαράκι τῆς ἐπιστροφῆς στόν Χριστό, ἀπό τόν ὁποίο τόσο βίαια τόν εἶχαν ἀποσπάσει, τόν σιγότρωγε. Μέχρι πού κάποια μέρα, ὅταν πλέον εἶχε φθάσει σέ ἡλικία 70 ἐτῶν, παίρνει ὁ Γεώργιος τήν ἀπόφαση καί παρουσιάζεται ἐνώπιον τοῦ κριτοῦ, ἀπορρίπτει μπροστά του τό σαρίκι πού φοροῦσε στήν κεφαλή καί ὁμολογεῖ τόν Χριστό. Παρά τίς κολακεῖες καί τούς φοβερισμούς, ὁ Μάρτυς παρέμεινε ἀμετάθετος ἐπικαλούμενος τό ὄνομα τοῦ Κυρίου. Ἀμέσως τόν συνέλαβαν καί ἄρχισαν νά τόν χτυποῦν μέ μαχαίρια καί ξύλα.
Στό τέλος, τόν ὁδήγησαν σέ ἕνα τόπο ὀνομαζόμενο Παρμά-καποῦ, ὅπου καί ὑπέστη τόν δι’ ἀγχόνης θάνατο τό ἔτος 1770.