Ὅσιος Δομετιανὸς Ἐπίσκοπος Μελιτηνῆς (10 Ιανουαρίου)

OsiosDometianos15 Ὅσιος Δομετιανός ἔζησε κατά τήν ἐποχή τοῦ αὐτοκράτορα Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ (408 – 450 μ.Χ.). Οἱ γονεῖς του, Θεόδωρος καί Εὐδοκία, διακρίνονταν γιά τήν ἀρετή καί τόν πλοῦτο τους. Ὁ Δομετιανός ἔλαβε ἐκπαίδευση πού στηριζόταν στήν ἀρχαία ἑλληνική σοφία καί στήν Ἁγία Γραφή. Ἦταν ἔγγαμος, ὅμως γιά λίγο χρονικό διάστημα, ἐπειδή ἀπεβίωσε ἡ σύζυγός του. Ὕστερα ἀπό τό γεγονός αὐτό ἔστρεψε ὅλα τά ἐνδιαφέροντά του πρός τήν κατά Θεόν φιλοσοφία. Γιά τό λόγο αὐτό ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Μελιτηνῆς σέ ἡλικία τριάντα ἐτῶν.
Ὁ Ὅσιος Δομετιανός, ἀφοῦ συνδύασε τήν πολιτική σύνεση μέ τήν ἀσκητική ἀγωγή, δέν ἔγινε πρόξενος σωτηρίας μόνο στούς Χριστιανούς τῆς ἐπαρχίας του, ἀλλά καί γενικά σέ ὅλο τό Γένος τῶν Ἑλλήνων. Πολλές φορές ὁ βασιλεύς Μαυρίκιος τόν εἶχε στείλει στήν Περσία γιά τήν διευθέτηση διαφόρων ὑποθέσεων. Ἐκεῖ πέτυχε νά ἐπαναφέρει στόν θρόνο του τόν βασιλέα Χοσρόη, τόν ὁποῖον εἶχε ἐκθρονίσει, μέ ἐπανάσταση, κάποιος ὀνόματι Βαράμ. Ὕστερα ἀπό τήν ἐπιτυχία αὐτή τοῦ Δομετιανοῦ, ὁ Χοσρόης ἔγινε ὑποτελής στούς Βυζαντινούς καί πλήρωνε χρήματα στό Βυζάντιο.
Μετά τά γεγονότα αὐτά οἱ βασιλεῖς τόν βοήθησαν στήν ἀνοικοδόμηση Ἐκκλησιῶν καί φιλανθρωπικῶν ἱδρυμάτων.
Ὁ Θεός τόν ἀξίωσε τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας. Ὁ Ὅσιος κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 602 μ.Χ. στήν Κωνσταντινούπολη καί ἐνταφιάσθηκε μέ τιμές ἀπό τόν Πατριάρχη Κυριακό στό ναό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Λέγεται, ὅτι λίγο καιρό μετά, τό ἱερό λείψανο αὐτοῦ ἀνεκομίσθη στή Μελιτηνή καί ἔκανε πολλά θαύματα.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς καθαρός καί φωτισμοῦ θείου πλήρης, τήν τοῦ ποιμαίνειν ἐπιστεύθης φροντίδα, τούς ἄρνας Πάτερ Ὅσιε Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ· ὅθεν δι’ ἀσκήσεως, καί ποικίλων θαυμάτων, τῆς ἱεραρχίας σου, τήν χλαμύδα κοσμήσας, τῆς Ἐκκλησίας Δομετιανέ, ὤφθης κοσμήτωρ, αὐτῆς προϊστάμενος.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γεγενημένος δοχεῖον, ἐν τῷ ὕψει ἔλαμψας, τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας· χάριτι, ἱερωσύνης γάρ διαπρέπων, ἅπασι, δι’ ἀρετήν αἰδέσιμος ὤφθης, Δομετιανέ τρισμάκαρ, Ἀρχιερέων τό ἐγκαλλώπισμα.

Μεγαλυνάριον.
Ἔλαμψας ὡς ἄστρον περιφανές, ταῖς τῶν πανολβίων, ἀρετῶν σου μαρμαρυγαῖς, καί τήν Ἐκκλησίαν, ἀειφανῶς πυρσεύεις, ὦ Δομετιανέ σε, ἀεί γεραίρουσαν.