Ὁσία Ἀπολλιναρία διακρινόταν γιά τό κάλλος καί τήν σύνεσή της. Ἦταν κόρη τοῦ Ἀνθεμίου, τόν ὁποῖο ἐχειροτόνησε ὁ Πάπας Λέων ὁ Μέγας καί τοῦ ἐμπιστεύθηκε τήν διαχείριση θεμάτων τῆς Ρώμης.
Ἀπό πολύ μικρή ἡλικία ἡ Ἀπολλιναρία εἶχε διακαή τόν πόθο νά ἀκολουθήσει τόν παρθενικό βίο καί παρακαλοῦσε μέ ἐπιμονή τόν Θεό νύκτα καί ἡμέρα νά τήν βοηθήσει νά πετύχει αὐτό πού ποθοῦσε ἡ ψυχή της. Παρακάλεσε, λοιπόν, θερμά τούς γονεῖς της νά τῆς ἐπιτρέψουν νά πάει στά Ἱεροσόλυμα. Οἱ γονεῖς της ἄκουσαν τήν παράκλησή της καί τῆς ἐπέτρεψαν. Τότε ἐκείνη, ἀφοῦ πῆρε μαζί της δούλους καί δοῦλες, καθώς ἐπίσης καί χρυσάφι, ἄργυρο καί πολυτελή ἐνδύματα, ἔφθασε στούς Ἁγίους Τόπους. Ἐκεῖ ἐμοίρασε στούς πτωχούς ὅλα ὅσα εἶχε πάρει μαζί της.
Ὅταν ὁλοκλήρωσε τήν προσκυνηματική της ἐπίσκεψη στούς Ἁγίους Τόπους, ἐχάρισε τό δῶρο τῆς ἐλευθερίας στούς δούλους καί στίς δοῦλες πού εἶχε πάρει μαζί της καί τούς ἄφησε νά γυρίσουν πίσω στήν Ρώμη, μέ τό δικαίωμα πλέον τοῦ ἐλεύθερου πολίτου. Ἐκράτησε ὅμως κοντά της ἕνα σεβάσμιο γέροντα καί ἕναν εὐνοῦχο. Μ’ αὐτούς μαζί ἐπισκέφθηκε τήν Ἀλεξάνδρεια. Ὅταν ἔφθασε σέ κάποιον πεδινό τόπο, σκέφθηκε νά σταματήσουν ἐκεῖ, γιά νά ξεκουραστοῦν ἀπό τόν κόπο τῆς ὁδοιπορίας. Μόλις ὁ ὕπνος πῆρε τούς κουρασμένους συνοδοιπόρους της, ἡ Ἁγία ἔφυγε χωρίς νά τήν πάρουν εἴδηση καί μπῆκε στήν δασώδη καί ἑλώδη περιοχή πού ἦταν δίπλα, περιφρονώντας ἔτσι ὅλα τά ἀγαθά τῆς ζωῆς τοῦ κόσμου. Στό ὀχληρό αὐτό ἕλος ἔμεινε ἀρκετό χρονικό διάστημα. Κατά τήν παραμονή της ἐκεῖ, ἀπό τά τσιμπήματα τῶν κουνουπιῶν, τό δέρμα τοῦ μακάριου σώματός της ἔγινε σάν τό δέρμα χελώνας.
Ἀκολούθως, φόρεσε ἐνδύματα ἀσκητοῦ καί πῆγε σέ Σκήτη πού ἀσκήτευαν ἅγιοι Πατέρες. Τούς εἶπε πώς ὀνομάζεται Δωρόθεος καί πώς εἶναι εὐνοῦχος. Ὁ θαυμαστός ἡγούμενος τῆς Σκήτης Μακάριος τήν δέχθηκε μέ ἐγκαρδιότητα καί τῆς παρεχώρησε κελλί νά μένει. Ἡ Ἀπολλιναρία ἐκλείσθηκε μέσα στό κελλί αὐτό καί προσευχόταν καί εὐχαριστοῦσε τόν Θεό νύχτα καί ἡμέρα.
Ὁ πατέρας της Ἀνθέμιος εἶχε καί μία ἄλλη θυγατέρα, η οποία κάποτε προσβλήθηκε ἀπό ἀκάθαρτο δαιμόνιο. Ἀμέσως ὁ Ἀνθέμιος τήν ἔστειλε στούς μοναχούς τῆς Σκήτης, γιά νά θεραπευθεῖ, χωρίς βέβαια νά γνωρίζει τό παραμικρό σχετικά μέ τήν εὐλογημένη θυγατέρα του, τήν Ἀπολλιναρία, πού βρισκόταν στήν Σκήτη ὡς Δωρόθεος.
Οἱ συνοδοί, λοιπόν, ὁδήγησαν τήν δαιμονισμένη κόρη στόν ἀββᾶ Δωρόθεο. Μέσα σέ λίγες ἡμέρες τό κορίτσι ἐλευθερώθηκε ἀπό τό δαιμόνιο, πού τό ἐβασάνιζε καί οἱ Πατέρες τό ἔστειλαν, ὑγιές πλέον, στόν πατέρα του. Ὕστερα ἀπό μερικές ἡμέρες, ἄρχισε νά φαίνεται στούς πολλούς πώς ἡ κόρη ἦταν ἔγκυος. Τότε ὁ πατέρας της, νομίζοντας ὅτι ἡ κόρη του εἶχε καταστεῖ ἔγκυος ἀπό τόν ἀββᾶ Δωρόθεο, ἔστειλε ἀνθρώπους του καί τόν ἔφεραν μπροστά του. Ἡ εὐλογημένη ὅμως Ἀπολλιναρία ἔδειξε μέ κάποια σημεῖα ὅτι ἦταν γυναίκα καί ὄχι ἄνδρας ὅπως ἔδειχνε τό σχῆμα της. Ἡ ἀποκάλυψη αὐτή προκάλεσε σέ ὅλους θαυμασμό, γιά τό γεγονός ὅτι ἡ ἀδελφή της ἡ δαιμονισμένη ἐθεραπεύθηκε θαυματουργικά, ὕστερα ἀπό τίς προσευχές της.
Μετά ἀπό αὐτά ἡ Ἀπολλιναρία, ἀφοῦ ἔμεινε λίγες ἡμέρες μαζί μέ τούς γονεῖς της, ἐγύρισε πάλι στό κελλί της, στήν Σκήτη, χωρίς νά μάθει κανένας ἀπό τούς Πατέρες αὐτά πού εἶχαν γίνει. Ἔτσι, ὅταν μετά τήν κοίμησή της, διαπιστώθηκε ὅτι ἦταν γυναίκα, ὅλοι τήν ἐμακάρισαν γιά τήν ἄσκηση καί τήν ὁσιότητα τοῦ βίου της.