Ὅσιος Πέτρος (Κόρισκϊυ) ἐγεννήθηκε, τό 1211, στό χωριό Οὐνγιμίρ μεταξύ τῆς πόλεως Πέκ καί τοῦ Κοσόβου στή Σερβία. Ἀπό τήν παιδική του ἡλικία αὐτός καί ἡ ἀδελφή του Ἑλένη ἀφιερώθηκαν στόν Θεό καί προέκοπταν σέ σοφία, ἡλικία καί χάρη ἀπό τόν Κύριο. Ὅταν ὁ Ὅσιος ἦταν σέ ἡλικία δέκα ἐτῶν, εἶπε στούς γονεῖς του τήν ἐπιθυμία του νά γίνει μοναχός. Ὅμως ὁ πατέρας του ἀπέθανε, ὅταν ὁ Πέτρος ἦταν μόνο δεκατεσσάρων ἐτῶν, καί ἔτσι ἀνέβαλε τά σχέδιά του, γιά νά ἐγκαταβιώσει σέ μοναστήρι, προκειμένου νά φροντίσει τή μητέρα καί τήν ἀδελφή του. Ἡ μητέρα του ἐκοιμήθηκε δύο χρόνια ἀργότερα. Ὁ Ὅσιος ἐρώτησε τήν ἀδελφή του, ἐάν ἐσκόπευε νά νυμφευθεῖ, διότι ἡ συνείδησή του δέν τοῦ ἐπέτρεπε νά τήν ἐγκαταλείψει. Ἡ Ἑλένη ἐξέφρασε τήν ἐπιθυμία νά γίνει μοναχή καί νά ἀκολουθήσει τόν ἀσκητικό βίο. Ἔτσι ἐπώλησαν τά ὑπάρχοντά τους, διένειμαν τά χρήματα στούς πτωχούς καί ἔφθασαν στή μονή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου στό Πέκ. Ἡ Ἑλένη εἰσῆλθε σέ μία γυναικεία μονή, ἡ ὁποία εὑρισκόταν ἐκεῖ κοντά, ἀλλά ἀργότερα ἀκολούθησε τόν ἐρημικό ἡσυχαστικό βίο μαζί μέ τόν κατά σάρκα ἀδελφό της. Οἱ ὧρες τῆς ἡμέρας καί τῆς νύκτας ἦσαν ἀφιερωμένες στήν ἄσκηση καί τήν ἀδιάλειπτη προσευχή.
῎Ομως οἱ δύο αὐτές φωτεινές λαμπάδες τῆς ἁγιότητος δέν ἦσαν δυνατόν νά μή φωτίσουν τόν κόσμο. Πλῆθος κόσμου ἄρχισε νά συρρέει στόν τόπο ἀσκήσεως τῶν δύο ἀδελφῶν, γιά νά λάβει τήν εὐλογία τους καί νά τούς συμβουλευθεῖ πνευματικά. Ὁ Ὅσιος Πέτρος καί ἡ ἀδελφή του, γιά νά μήν ὑποκύψουν στόν πειρασμό τῆς ματαιοδοξίας, κατέφυγαν σέ ἀπομακρυσμένη περιοχή τοῦ ποταμοῦ Ἰβάρ κοντά στήν πόλη τοῦ Μαύρου ποταμοῦ.
Ὁ διακαής πόθος τοῦ ἐρημικοῦ βίου ὁδήγησε τά βήματα τοῦ Ὁσίου σέ ἕνα βουνό κοντά στήν πόλη Πρίζρεν. Ἐκεῖ ἄφησε τή μοναχή ἀδελφή του, γιά νά συνεχίσει τή μοναχική της πολιτεία, ἐνῷ ἐκεῖνος ἀνῆλθε στό ὄρος καί ἔζησε ὡς ἐρημίτης σέ ἕνα σπήλαιο τῆς περιοχῆς Κορίσα.
Ὁ ἀγώνας δέν ἦταν εὔκολος. Ὁ Ὅσιος Πέτρος συνεχῶς καί μέ ὅπλο τήν προσευχή ἀντιστεκόταν στούς πειρασμούς καί τί παγίδες τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος τοῦ ἐπιτέθηκε. Ὁ Ὅσιος προσευχήθηκε θερμά πρός τόν Κύριο. Καί Ἐκεῖνος ἄκουσε τήν προσευχή του. Σέ ὅραμα τοῦ ἐμφανίσθηκε ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ, ὁ ὁποῖος τόν διαβεβαίωσε ὅτι ὁ Θεός δέν θά ἐπέτρεπε πλέον αὐτές τίς ἐπιθέσεις.
Ὁ Ὅσιος λουσμένος μέσα στό ἄκτιστο φῶς τῆς Θεότητος, συνέχισε τήν ἁγία ζωή του καί τόν πνευματικό ἀγώνα. Προβλέποντας τό τέλος του, ἔσκαψε ἕναν τάφο ἔξω ἀπό τό σπήλαιο, προετοιμάσθηκε πνευματικά, ἀφοῦ ἐκοινώνησε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό 1275.
Τή νύχτα τῆς κοιμήσεώς του ἕνα οὐράνιο φῶς ἔλουσε τό σπήλαιο, ἐνῷ οἱ ὑπόλοιποι μοναχοί ἄκουγαν τούς Ἀγγέλους νά ψάλουν.
Ἑβδομήντα ἕτη ἀργότερα, ὁ βασιλέας Δουσάν ἔκτισε μία ἐκκλησία στήν Κορίσα καί μετέφερε ἐκεῖ τά ἱερά λείψανα τοῦ Ὁσίου Πέτρου. Στή συνέχεια τά ἱερά λείψανα μετεκομίσθησαν στό ναό τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ τῆς πόλεως Καλασχίν.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx