Ἀπόστολος Ἰούδας, ἕνας ἐκ τῶν 12 Μαθητῶν καί Ἀποστόλων τοῦ Κυρίου, ἦταν υἱός τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ μνήστορος Ἰωσήφ Ἀλφαίου καί τῆς συγγενοῦς τῆς Θεοτόκου Μαρίας, ἀδελφός δέ τοῦ ἐπίσης Ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ ἐπιλεγομένου Ἀδελφοθέου. Πρός διάκριση ἐκ τοῦ Ἰούδα τοῦ Ἰσκαριώτου, στό μέν τό κατά Λουκᾶ Εὐαγγέλιο (6, 16) καί τίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων (1, 13) ἀποκαλεῖται Ἰούδας Ἰακώβου (ἀδελφός δηλαδή τοῦ Ἰακώβου), στό δέ τό κατά Ματθαῖο (10, 3) καί Μάρκο (Γ’, 18) ὀνομάζεται Θαδδαῖος ἢ Λεββαῖος. Ὁ συγγραφέας τῆς Ἐπιστολῆς Ἰούδα χαρακτηρίζεται σαφῶς «Ἰούδας... ἀδελφός δέ τοῦ Ἰακώβου».
Ἡ ζωή του κατά τήν ἐπί τῆς γῆς παρουσία τοῦ Κυρίου καί μέχρι τῆς Πεντηκοστῆς ἦταν ὅμοια μέ αὐτή τῶν λοιπῶν Ἀποστόλων. Μετά τήν Πεντηκοστή ὅμως, ὅταν ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατῆλθε ἐπί τῶν Ἀποστόλων, ὁ Ἰούδας, ἀφοῦ γιά ἀρκετό χρονικό διάστημα παρέμεινε ἐργαζόμενος στά Ἱεροσόλυμα, κοπιῶν ὑπέρ τῆς ἐκεῖ Ἐκκλησίας, μετέβη ἀκολούθως στίς γειτονικές χῶρες, κηρύττων τό Εὐαγγέλιο στούς ἐν Σαμαρείᾳ καί Μεσοποταμίᾳ ὁμοεθνεῖς του. Στή συνέχεια, μετά τοῦ Σίμωνος τοῦ Ζηλωτοῦ ἀφίχθη στήν Περσία, στήν Ἔδεσσα, ὅπου ἐθεράπευσε τόν ἐκ λέπρας πάσχοντα τοπάρχη Ἄβγαρο, καί, τέλος, συνελήφθη στήν πόλη Ἀραράτ, ὅπου ἐκρεμάσθηκε καί ἐτελειώθηκε κτυπηθείς διά βελῶν. Κατ’ ἄλλους βιογράφους, ὁ Ἰούδας ἐμαρτύρησε στή Βηρυττό περί τό 80 μ.Χ., ἀφοῦ προηγουμένως ἐκήρυξε τό Εὐαγγέλιο στήν Ἰουδαία, Ἀραβία καί Συρία. Τέλος, σύμφωνα μέ τίς Διαταγές τῶν Ἀποστόλων, ὁ Ἰούδας ὑπῆρξε τρίτος Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων, μετά τόν Ἰάκωβο καί Συμεών τοῦ Κλωπᾶ (7, 46, 1 – 2), τοῦτο δέ ἐπανέλαβε καί ὁ Γεώργιος Σύγγελος.
Ὅσον ἀφορᾶ στό θέμα τῆς συγγραφῆς τῆς Καθολικῆς Ἐπιστολῆς τοῦ Ἰούδα, αὐτός χαρακτηρίζει ἑαυτόν «ὡς Ἰησοῦ Χριστοῦ δοῦλον, ἀδελφόν δέ Ἰακώβου». Καί διά μέν τοῦ πρώτου χαρακτηρισμοῦ δηλώνει τήν ἀφοσίωσή του στόν Ἰησοῦ Χριστό, διά δέ τοῦ δευτέρου δηλώνει ὅτι ἦταν ἀδελφός τοῦ γνωστοῦ σέ ὅλους Ἰακώβου, ὁ ὁποῖος κατεῖχε ἡγετική θέση στήν Ἀποστολική Ἐκκλησία.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τόν τάφον σου Σωτήρ.
Χριστοῦ σε συγγενῆ, ὦ Ἰούδα εἰδότες, καί μάρτυρα στερρόν, ἱερῶς εὐφημοῦμεν, τήν πλάνην πατήσαντα, καί τήν πίστιν τηρήσαντα· ὅθεν σήμερον, τήν παναγίαν σου μνήμην, ἑορτάζοντες, ἁμαρτημάτων τήν λύσιν, εὐχαῖς σου λαμβάνομεν.
Κοντάκιον. Ἦχος α’. Χορός Ἀγγελικός.
Ἐκ ῥίζης εὐκλεοῦς, θεοδώρητον κλῆμα, ἀνέτειλας ἡμῖν τοῦ Κυρίου αὐτόπτα, Ἀπόστολε Θεάδελφε, τοῦ Χριστοῦ κῆρυξ πάνσοφε, τρέφων ἅπαντα, κόσμον καρποῖς σου τῶν λόγων, τήν ὀρθόδοξον, πίστιν Κυρίου διδάσκων, ὡς μύστης τῆς χάριτος.
Μεγαλυνάριον.
Δεῦτε τόν Θεάδελφον Μαθητήν, καί τῆς εὐσεβείας, τόν φωστῆρα τόν θεαυγῆ, ὑμνήσωμεν πόθῳ, χαῖρε αὐτῷ βοῶντες, Ἀπόστολε Ἰούδα, Χριστοῦ διάκονε.