Ἅγιος Μιχαὴλ ὁ Ὁμολογητής (23 Μαΐου)

15 Ἅγιος Μιχαήλ καταγόταν ἐκ Συνάδων τῆς Φρυγίας ἀπό γονεῖς πλούσιους καί εὐσεβεῖς, ἔζησε δέ κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Λέοντος τοῦ Ἀρμενίου (813 – 820 μ.Χ.). Ἀπό τήν παιδική του ἡλικία εἶχε ἀφιερωθεῖ στόν Θεό καί ἀφοῦ ἔτυχε εὐρείας καί ἐπιμελοῦς μορφώσεως, συγκαταλεγόταν μεταξύ τῶν δραπετῶν ἀνδρῶν τῆς ἐποχῆς του. Ἐπί Πατριάρχου Παύλου Δ’ τοῦ Κυπρίου (780 – 784 μ.Χ.) μετέβη στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου, λόγῳ τοῦ ἀδαμάντινου χαρακτῆρος καί τῆς μεγάλης μορφώσεώς του κατέλαβε περιφανές ἀξίωμα στά ἀνάκτορα. Συνδέθηκε μέ στενότατη φιλία μέ τόν Ἅγιο Θεοφύλακτο († 8 Μαρτίου), πού ἦταν ἄνδρας ἐπίσης ἐνάρετος καί μορφωμένος, μέ τόν ὁποῖο ἀργότερα μετέβησαν στή μονή πού εἶχε ἱδρυθεῖ ἀπό τόν Πατριάρχη Ταράσιο στόν Εὔξεινο Πόντο, ὅπου ἐκάρησαν μοναχοί. Γιά τήν μεγάλη τους ἀρετή καί τήν βαθύτατη θεολογική κατάρτιση πείσθηκαν καί χειροτονήθηκαν ἀπό τόν Ταράσιο κατ’ ἀρχάς μέν ἱερεῖς, στή συνέχεια δέ ὁ μέν Θεοφύλακτος Ἐπίσκοπος Νικομηδείας, ὁ δέ Μιχαήλ Ἐπίσκοπος Συνάδων.

Καί στή νέα αὐτή θέση του διέλαμψε γιά τόν ἔνθεο ζῆλο τους, διδάσκοντας ὑπερασπιζόμενος τήν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἀλλά ὁ ἱερός ζῆλος τοῦ Μιχαήλ πρός τήν Ὀρθοδοξία καταφάνηκε, ὅταν ἐνέσκηψε ὁ πόλεμος κατά τῶν ἱερῶν εἰκόνων ἐπί αὐτοκράτορος Λέοντος Ε’ τοῦ Ἀρμενίου. Μέ ἀνυπέρβλητο θάρρος καί παρρησία δέν δίστασε νά ἐλέγξει δημόσια αὐτόν γιά τόν ἄθεο καί ἀσεβές διάταγμά του καί νά ἀναθεματίσει ἐκείνους πού δέν προσκυνοῦσαν τίς ἅγιες εἰκόνες.
Ὅταν ἀποφασίσθηκε νά ζητηθεῖ ἡ γνώμη καί ἡ βοήθεια τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης, ὁ Ἅγιος Μιχαήλ κρίθηκε ὡς ὁ καταλληλότερος καί ἐστάλη πρός τοῦτο στή Ρώμη. Ὁ Πάπας Λέων Γ’ (795 – 816 μ.Χ.) κατεδίκασε τήν εἰκονομαχία καί ἐνθάρρυνε τόν Πατριάρχη στόν ἀγώνα του, ἀφοῦ γνωστοποίησε τίς ἀποφάσεις του καί δι’ ἐπιστολῆς, τήν ὁποία παρέδωσε στόν Ἅγιο Μιχαήλ. Παρά ταῦτα ὁ αὐτοκράτορας παρέμενε ἀμετάθετος στά ἀσεβή φρονήματά του καί ἐξαπέλυσε ἄγριο διωγμό κατά τῶν ἀντιτιθεμένων κληρικῶν. Ἔτσι, ἀφοῦ συνελήφθη καί ὁ Ἅγιος Μιχαήλ, κατ’ ἀρχάς ἐξορίσθηκε στό φρούριο τῆς Ἀνατολῆς Εὐδοκιάς, στή συνέχεια δέ σέ διάφορα μέρη, καταταλαιπωρούμενος καί στερούμενος τά πάντα, ἀλλά διατηρώντας ἀκμαῖο τό φρόνημα καί ἐξακολουθώντας, μέ τούς ἐμπνευσμένους λόγους του, νά ὑπερασπίζεται τή Ὀρθόδοξη πίστη.
Κατά τήν ὑπερδεκαετή αὐτή ἐξορία του ἐξ’ αἰτίας τῶν κακουχιῶν καί τῆς μεγάλης ἡλικίας, ἀφοῦ ἀσθένησε, κοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
Γράφοντας ὁ Θεόδωρος ὁ Στουδίτης πρός τόν Μητροπολίτη Νικαίας Πέτρο, ἱστορεῖ τίς τελευταῖες στιγμές καί τήν κοίμηση τοῦ Ἁγίου Μιχαήλ, τοῦ ὁποίου τίς ἀρετές ἐπαινεῖ: τήν ἁγνεία, τή φιλοξενία, τήν ταπείνωση, τή μετριοφροσύνη.
Ἡ ἁγία κάρα αὐτοῦ εἶναι ἀποθησαυρισμένη στή μονή Μεγίστης Λαύρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀφοῦ δωρήθηκε ἀπό τούς βασιλεῖς Βασίλειο καί Κωνσταντίνο.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Θεῷ ἀναθεμένος, τήν σήν ζωήν ἐκ παιδός, ποιμήν ἀνηγόρευσαι, καί Ἱεράρχης σεπτός, Χριστοῦ ἱερώτατε· ὅθεν τήν τοῦ Δεσπότου, ὡς τιμήσας Εἰκόνα, θλίψεις ἐν ἐξορίαις, Μιχαήλ καθυπέστης· καί νῦν ἀναπηγάζεις ἡμῖν, ῥεῖθρα ἰάσεων.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ὥσπερ μέγας ἥλιος ἐξανατείλας, καταυγάζεις ἅπαντας, τῶν ἀρετῶν σου τῷ φωτί, καί τῶν θαυμάτων ταῖς λάμψεσι, θαυματοφόρε Ἀγγέλων ὁμώνυμε.

Μεγαλυνάριον.
Κλῆσιν ἀγγελώνυμον ἐσχηκώς, ἰσάγγελος ὤφθης, ἐν τῷ κόσμῳ μετά σαρκός, ὡς ἱερομύστης, καί στῦλος Ἐκκλησίας· ἔνθεν ὦ Μιχαήλ σε, Χριστός ἐδόξασε.