Ὅσιος Ἰωάννης ἐκ Γεωργίας καὶ οἱ μαθητὲς αὐτοῦ (7 Μαΐου)

15 Ὅσιος Ἰωάννης καταγόταν ἀπό τή Συρία καί ἔζησε περί τά τέλη τοῦ 5ου αἰώνα μ.Χ. Σπούδασε τήν κατά κόσμο σοφία στήν Ἀντιόχεια. Ἡ πνευματική του πρόοδος συμβάδιζε μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου. Σέ νεαρή ἡλικία ἀκολούθησε τόν ἀσκητικό βίο καί ἔγινε μοναχός. Ἡ ταπείνωσή του ἦταν τόσο βαθιά, ὥστε θεωροῦσε τόν ἑαυτό του σκώληκα καί ὄχι ἄνθρωπο. Ἡμέρα καί νύχτα παρακαλοῦσε τόν Θεό νά τόν εὐλογεῖ, γιά νά πολεμᾶ τά πάθη τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος. Ὁ Θεός ἄκουσε τήν προσευχή του καί τοῦ χάρισε τήν ἀπάθεια καί τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας. Ἡ φήμη τῆς ἁγιότητάς του ἄρχισε νά ἁπλώνεται σέ ὅλη τή Συρία. Ὁ κόσμος πού συνέρρεε στόν Ἅγιο Γέροντα ἦταν πολύς καί αὐτό διατάρασσε τή μοναχική του ἡσυχία. Γι’ αὐτό φεύγει ἀπό τόν τόπο πού ἀσκήτευε καί κρύβεται βαθιά στήν ἔρημο.
Ὁ Θεός, ὅμως, ἀλλιῶς οἰκονόμησε τά πράγματα. Βλέπει, λοιπόν, ὁ Ἅγιος σέ ὄνειρο τήν Παναγία, ἡ ὁποία τοῦ ἔδωσε ἐντολή νά ἐπιλέξει δώδεκα μαθητές του καί νά μεταβοῦν στήν Ἰβηρία, γιά νά ἑδραιώσουν τήν χριστιανική πίστη τοῦ λαού της. Ὁ Ἅγιος κάλεσε τούς ὑποτακτικούς του καί τούς ἀνέφερε τό γεγονός. Ὅλοι ἐπιθυμοῦσαν νά τόν ἀκολουθήσουν. Τότε ἐκεῖνος ἔγραψε τά ὀνόματα ὅλων σέ ξεχωριστά χαρτιά καί τά ἔβαλε ἐπάνω στήν Ἁγία Τράπεζα.

Ὅλοι τή νύχτα οἱ Πατέρες προσεύχονταν. Τό πρωί, μετά τήν Θεία Λειτουργία, ὁ Ὅσιος τούς εἶπε νά ὑψώσουν τά χέρια τους στόν οὐρανό λέγοντας «Κύριε, ἐλέησον». Κατά τήν ὥρα τῆς προσευχής Ἄγγελος Κυρίου πῆρε ἐνώπιον ὅλων δώδεκα χαρτιά ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα καί τά ἔβαλε στά χέρια τοῦ Ὁσίου.
Οἱ ἐκλεγέντες μαθητές ἦταν οἱ Σίω, Δαβίδ, Ἀντώνιος, Θαδδαῖος, Στέφανος, Ἰσήδωρος, Μιχαήλ, Πύρρος, Ζήνων, Ἰσέ, Ἰωσήφ καί Ἄβιβος. Στή συνέχεια ἐξέλεξε γιά ἡγούμενο τῆς σκήτης κάποιο μοναχό Εὐθύμιο καί ξεκίνησε μέ τούς μαθητές του τό ταξίδι.
Ἄγγελος Κυρίου ἐμφανίσθηκε στόν Ἐπίσκοπο τῆς πρωτεύουσας τῆς Γεωργίας Εὐλόγιο καί τοῦ εἶπε γιά τόν ἐρχομό τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ Ἰωάννου καί τῶν μαθητῶν του. Τότε ὁ μακάριος ἐκεῖνος Ἐπίσκοπος ξεκίνησε συνοδευόμενος ἀπό τόν κλῆρο καί τόν λαό, γιά νά τούς ὑποδεχθεῖ. Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ἔβαλε μετάνοια στόν Ἐπίσκοπο καί πῆρε τήν εὐλογία του. Καί τότε συνέβη τό θαῦμα πού μοιάζει μέ ἐκεῖνο πού ἔγινε τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς μετά τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στούς Ἀποστόλους. Ὁ Ὅσιος μιλοῦσε τή γεωργιανή γλῶσσα.
Ὁ Ὅσιος καί οἱ μαθητές του κήρυξαν σέ ὅλη τήν Γεωργία καί προσκύνησαν ὅλους τούς εὐλογημένους τόπους ἀπό τούς ὁποίους εἶχε περάσει ἡ Ἁγία Νίνα.
Μετά τό πέρας τοῦ ἱεραποστολικοῦ τους ἔργου ζήτησαν ἀπό τόν Θεό νά τούς ὑποδείξει μόνιμο τόπο ἀσκήσεως καί διαμονῆς. Ὁ τόπος αὐτός ἦταν τό ὄρος Ζάντεν. Ὁ Ἅγιος ἐγκαταστάθηκε σέ ἕνα σπήλαιο καί ἄρχισε νά μιμεῖται τήν ἰσάγγελη πολιτεία τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ. Ἀπό ἐκεῖ πολλοί ἀπό τούς μοναχούς, ἀφοῦ στερεώθηκαν στήν πίστη καί στήν ἀνδρεία, ξεκίνησαν νά κηρύξουν τόν Χριστό σέ ὅλη τήν χώρα. Ὁ Ὅσιος εἶχε μαζί του καί ἱερά λείψανα Ἁγίων, τά ὁποία τούς προσέφερε ὡς εὐλογία, γιά νά ἐμπνέονται ἀπό τήν μνήμη τῶν Ἁγίων καί νά ἀκολουθοῦν τό παράδειγμά τους. Ἐκεῖνος συνέχισε τήν ἄσκηση καί τό μονήρη ἡσυχαστικό βίο. Ἀκόμη καί τά ἄγρια θηρία τοῦ ὄρους ἔκαναν ὑπακοή στόν Ὅσιο.
Ἔφθασε, ὅμως, ὁ καιρός γιά νά ἀναπαυθεῖ στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριος τοῦ ἀποκάλυψε τήν ὥρα τοῦ θανάτου του. Κάλεσε τούς μαθητές του, τούς νουθέτησε πατρικά, τούς εὐλόγησε, μετέλαβε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καί παρέδωσε τό πνεῦμα.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx