Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Ἡγιασμένος, ὁ ὁποῖος ἤκμασε κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ.), καταγόταν ἀπό τήν Αἴγυπτο καί γεννήθηκε ἀπό γονεῖς πλούσιους. Σέ νεαρή ἡλικία ἀκολούθησε τόν Ὅσιο Παχώμιο († 15 Μαΐου) στή Θηβαΐδα τῆς Αἰγύπτου καί ἐντάχθηκε ὑπό τήν πνευματική καθοδήγησή του, ἐνῷ ἀναδείχθηκε ἕνας ἀπό τούς πλέον ἀγαπητούς μαθητές αὐτοῦ. Πιστός μιμητής τοῦ διδασκάλου του στόν μοναχικό βίο, τόν διαδέχθηκε μετά τήν κοίμησή του στήν ἡγουμενία τῆς μονῆς. Γιά τήν ἁγνότητα τοῦ βίου του καί τήν ἁγιοσύνη του προικίσθηκε ἀπό τόν Θεό μέ τήν χάρη τῆς θαυματουργίας. Γιά τήν τέλεια δέ ψυχική καί σωματική καθαρότητά του ἔλαβε τόν τίτλο Ἡγιασμένος.
Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 367 μ.Χ.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Δῶρον πέφηνας, ἁγιωσύνης, τόν πανάγιον, δοξάσας Λόγον, ἡγιασμένε θεόφρον Θεόδωρε· ὅθεν βλυστάνεις ἐκ θείας χρηστότητος, ἁγιασμόν ἀληθῆ τοῖς βοῶσί σοι. Πάτερ Ὅσιε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τόν ἐν Ἁγίοις ἀληθῶς ἀναπαυόμενον
Τοῖς σοῖς ὁσίοις θεραπεύσας κατορθώμασιν
Ἁγιότητος ἐδείχθης λαμπρόν δοχεῖον.
Ἀλλ’ ἁγίασον παμμάκαρ τῇ σῇ χάριτι
Καί ἡμῶν τάς διανοίας καί τά σώματα
Τῶν βοώντων σοι, χαίροις Πάτερ Θεόδωρε.
Μεγαλυνάριον.
Σῶμα καί καρδίαν ἁγιασθείς, τῷ ἀμέμπτῳ βίῳ, ὡς τοῦ Πνεύματος ἐραστής, Τρισηλίου δόξης, ἡγιασμένον σκεῦος, ἐν τοῖς Ὁσίοις ὤφθης, Πάτερ Θεόδωρε.
