Ἅγιος Στέφανος ἦταν νεότερος υἱός τοῦ αὐτοκράτορος Βασιλείου Α’ τοῦ Μακεδόνος (867 – 886 μ.Χ.) καί τῆς Εὐδοκίας. Γεννήθηκε περί τό 868 μ.Χ. καί ἦταν ἀδελφός τοῦ αὐτοκράτορος Λέοντος τοῦ Σοφοῦ (886 – 912 μ.Χ.) καί εἶχε χρηματίσει μαθητής καί σύγκελλος τοῦ Πατριάρχου Φωτίου. Γιά τό ἄκακο τοῦ χαρακτῆρος του, τήν ἁπλότητα τοῦ βίου, τό ἐξαίρετο ἦθος, τή σύνεση, τή μεγάλη μόρφωση καί τή βαθιά εὐσέβεια, τό 886 μ.Χ., μετά τήν δεύτερη πατριαρχία τοῦ Φωτίου, ἐνῷ βασίλευε ὁ Λέων, ἐξελέγη σέ νεαρή ἡλικία ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο καί χειροτονήθηκε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Διακρίθηκε γιά τήν ἐγκράτεια καί ἀσκητικότητα τοῦ βίου καί τήν φιλάνθρωπη δράση του. Κοιμήθηκε μέ εἰρήνη νεότατος τό 893 μ.Χ. καί ἐνταφιάσθηκε στή μονή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου «ἐν τῷ Δευτέρῳ», τήν ἐπιλεγόμενη τοῦ Συκιώτου.