ἱ Ὅσιοι Πατέρες μας Ἰωάννης, Ἰωσήφ καί Νικήτας κατάγονταν ἀπό τήν Χίο καί ἔζησαν κατά τόν 11ο αἰώνα μ.Χ. Ἀσκητεύοντας ἐπί τοῦ Προβατείου Ὄρους τῆς νήσου τῆς Χίου, εὑρῆκαν μία ἡμέρα πάνω σέ δένδρο μυρσίνης κρεμάμενη εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, τήν ὁποία, ἀφοῦ παρέλαβαν, τοποθέτησαν ἐντός ναΐσκου, πού ἀνήγειραν γιά τό σκοπό αὐτό. Ἀργότερα, μέ τή συνδρομή τοῦ αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου τοῦ Μονομάχου (1042 – 1054), καί στή συνέχεια, τῆς ἀδελφῆς του αὐτοκράτειρας Ζωῆς, ἀνηγέρθη μεγαλοπρεπής ἡ Νέα Μονή, ἡ ὁποία προικίσθηκε μέ κτήματα καί ἀφιερώματα καί κατέστη αὐτοδέσποτος διά βασιλικῶν χρυσοβούλλων.
Μετά ἀπό μικρή ἐξορία, τήν ὁποία ὑπέστησαν λόγῳ κακόβουλων διαβολῶν, ἐπανῆλθαν στή μονή, ὅπου καί κοιμήθηκαν μέ εἰρήνη.