εὕρεση τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου Μακαρίου ἔγινε στίς 26 Μαΐου τοῦ 1521. Ἕνας ἔμπορος ἀπό τήν πόλη Δμητρώφ, ὁ Μιχαήλ Βορονικώφ, προσέφερε χρήματα γιά τήν κατασκευή μιᾶς πέτρινης ἐκκλησίας ἀντί τῆς παλαιᾶς ξύλινης, πού ὑπῆρχε στό μοναστήρι τοῦ Κολγιαζίν. Ὁ ἡγούμενος τοῦ μοναστηριοῦ, ὁ Ἰωάσαφ, τοποθέτησε ἕνα Σταυρό στό σημεῖο πού προοριζόταν νά κτισθεῖ τό Ἱερό Βῆμα καί εὐλόγησε τό σκάψιμο τοῦ ἐδάφους γιά τήν διάνοιξη τῶν θεμελίων. Κατά τήν διάρκεια τῶν ἐργασιῶν προέκυψε ἕνα πολύτιμο εὕρημα. Βρέθηκε ἕνα ἄφθαρτο φέρετρο πού μοσχοβολοῦσε. Ὁ ἡγούμενος Ἰωάσαφ ἀναγνώρισε ἀμέσως τό φέρετρο τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς μονῆς, τοῦ Ὁσίου Μακαρίου, ὁ ὁποῖος κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1483. Ἡ ἀδελφότητα τῆς μονῆς, μέ τήν παρουσία τῶν πιστῶν, ἐπιτέλεσε μνημόσυνο ἐπάνω στό φέρετρο, τό ὁποῖο στήν συνέχεια μεταφέρθηκε στό ναό. Ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα τά ἄφθαρτα τίμια λείψανα τοῦ Ὁσίου ἄρχισαν νά ἐπιτελοῦν θαύματα καί θεραπεῖες ἀσθενῶν.
Ἀργότερα τά ἱερά λείψανα μεταφέρθηκαν ἐπίσημα στό ναό τῆς Ἁγίας Τριάδος. Μέχρι τό 1547 ὁ Ὅσιος Μακάριος ἐτιμᾶτο μόνο τοπικά, στή μονή του. Στή Σύνοδο τῆς Μόσχας, τό 1547, ἐπί τοῦ Μητροπολίτου Μακαρίου (1543 – 1564), ὁ Ὅσιος Μακάριος κατετάγη στούς Ἁγίους τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας και η μνήμη του τιμᾶται στις 17 Μαρτίου.