Ὅσιος Θεράπων, κατά κόσμον Θεόδωρος, γεννήθηκε τό 1337 στήν πόλη Βολοκολάμσκ ἀπό τήν εὐσεβή οἰκογένεια Ποσκόχιν. Οἱ γονεῖς του τόν ἀνέθρεψαν μέ παιδεία καί νουθεσία Κυρίου καί ἀπό τήν παιδική ἡλικία ἐξεδήλωσε τήν κλίση καί τήν ἀγάπη του πρός τόν μοναχικό βίο. Γι’ αὐτό ἐκάρη μοναχός καί ἐγκαταστάθηκε βόρεια τῆς Λευκῆς Λίμνης μαζί μέ τόν Ὅσιο Κύριλλο († 9 Ἰουνίου), ὅπου ἀσκήτεψε ὡς ἐρημίτης ἀσκούμενος στή σιωπή. Ἡ ἁγιότητα τοῦ βίου του προσείλκυσε γύρω του μαθητές πού ὀργάνωσαν ἕνα μοναστήρι, τό ὁποῖο ἀργότερα ἔλαβε τό ὄνομα τοῦ Ὁσίου.
Τό 1398 ὁ Ὅσιος ἀνοικοδόμησε μία ξύλινη ἐκκλησία ἀφιερωμένη στό Γενέσιον τῆς Θεοτόκου, ἐνῶ οἱ μοναχοί τόν βοηθοῦσαν στό ἔργο αὐτό καί ἀσχολοῦνταν παράλληλα μέ τήν ἀντιγραφή ἐκκλησιαστικῶν βιβλίων. Ἀργότερα, περί τό 1500, στόν τόπο αὐτό κτίσθηκε πέτρινος ναός φημισμένος γιά τίς ἁγιογραφίες του, ἔργα τοῦ ἁγιογράφου Διονυσίου καί τῶν υἱῶν του Βλαδιμήρου καί Θεοδώρου.
Ὁ Ὅσιος ἀπό ταπείνωση παραιτήθηκε ἀπό τήν θέση τοῦ ἡγουμένου τῆς μονῆς, ἐμπιστεύθηκε τήν πνευματική καθοδήγησή του σέ ἕναν ἀπό τούς πατέρες αὐτῆς καί ἐπέστρεψε στόν πνευματικό σύμβουλό του, Ὅσιο Κύριλλο.
Τό 1408 ὁ πρίγκιπας Ἀνδρέας Δημητρίεβιτς ζήτησε ἀπό τόν Ὅσιο Θεράποντα νά ἱδρύσει ἕνα νέο μοναστήρι στήν πόλη Μοζάϊσκ. Ἐκεῖ, στό λόφο Λοῦσχο, ὁ Ὅσιος ἀνήγειρε τή νέα μονή καί ἔλαβε τό ὀφφίκιο τοῦ ἀρχιμανδρίτου ἀπό τόν Μητροπολίτη Μόσχας Φώτιο († 27 Μαΐου καί 2 Ἰουλίου). Ἐδῶ ὁ Ὅσιος ἀσκήτεψε γιά δέκα ὀκτώ χρόνια καί κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1426.
Τό ἱερό λείψανό του ἐνταφιάσθηκε στό βόρειο κλίτος τοῦ ναοῦ τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου καί βρέθηκε τό 1514.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx