Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Δομέτιος ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ.) καί καταγόταν ἀπό τήν χώρα τῆς Φρυγίας. Βλέποντας ὅμως ὅτι πολλοί ἀρνοῦνταν τόν Χριστό καί προσκυνοῦσαν τά εἴδωλα, δυσφοροῦσε καί ἀγανακτοῦσε. Μία ἡμέρα, λοιπόν, ἐνῷ γινόταν ἱπποδρομία καί προσφερόταν θυσία στά εἴδωλα, δέν μπόρεσε νά ὑπομείνει ἄλλο. Ποθώντας μέ θεϊκό ζῆλο νά μαρτυρήσει τό Ὄνομα τοῦ Θεοῦ, στάθηκε στό μέσο τοῦ θεάτρου καί μέ μεγάλη φωνή καταράστηκε τόν ἀποστάτη Ἰουλιανό, ἔπτυσε ὅλους ὅσους λάτρευαν τά εἴδωλα καί χλεύασε τούς ψεύτικους θεούς. Γι’ αὐτό συνελήφθη καί ὑπέστη πολλά βασανιστήρια. Στό τέλος, ἐπειδή δέν ἀρνιόταν τόν Χριστό, τοῦ ἀπέκοψαν διά ξίφους τήν ἱερά κεφαλή του.