Ὅσιος Νικήτας ἔζησε κατά τούς χρόνους τῆς εἰκονομαχίας. Ἦταν ἄνδρας εὐσεβής καί πρόμαχος τῆς ὀρθῆς πίστεως. Γιά τόν λόγο αὐτό ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Ἀπολλωνιάδος. Κατά τήν διάρκεια τῆς ἀρχιερατείας του διακρίθηκε γιά τήν ἐλεημοσύνη καί φιλανθρωπία του καί ἔγινε περιάκουστος στά εὐαγγελικά ἔργα καί λόγια.
Ἐπί τῆς εἰκονομαχίας, ἴσως ἐπί βασιλείας Λέοντος Ε’ τοῦ Ἰσαύρου (813 – 820 μ.Χ.) πιέσθηκε νά προχωρήσει στήν αἵρεση τῶν εἰκονοκλαστῶν, ἀλλά μέ παρρησία ἀρνήθηκε καί διεκήρυξε τήν προσκύνηση τῶν ἱερῶν εἰκόνων, ἀψηφώντας τίς ἀπειλές καί τά μαρτύρια. Γι’ αὐτό καί ἐξορίστηκε καί, μετά ἀπό ἀσθένεια, παρέδωσε τό πνεῦμα του στόν Κύριο.