ἱ Ἁγίες ἑπτά Μάρτυρες ἄθλησαν κατά τούς χρόνους τοῦ ἀσεβοῦς αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ (286 – 305 μ.Χ.) στήν πόλη Ἀμινσό, ὅταν ξεσηκώθηκε μεγάλος διωγμός κατά τῶν ἀνθρώπων πού ὁμολόγησαν τόν Χριστό.
Οἱ Ἁγίες συνελήφθησαν ἀπό τόν ἄρχοντα τῆς Ἀμινσοῦ, πού ἦταν εἰδωλολάτρης. Καί ὅταν στάθηκαν ἐνώπιόν του, ὁμολόγησαν ὅτι εἶναι Χριστιανές καί τόν ἔλεγξαν μέ παρρησία, ἀφοῦ τόν ἀποκάλεσαν σκληρό καί ἄδικο καί ἐχθρό τῆς ἀλήθειας. Ὁ ἄρχοντας ἐξοργίσθηκε. Τότε ἔδωσε ἐντολή καί τίς τοποθέτησαν σέ δημόσιο μέρος γιά θέαμα, ὅπου ἄρχισαν νά τίς χτυποῦν μέ ραβδιά. Στήν συνέχεια ἔκοψαν τούς μαστούς αὐτῶν μέ ξίφη καί, ἀφοῦ τίς κρέμασαν, τίς ἔγδαραν τόσο πολύ, ὥστε φάνηκαν τά ἔντερά τους. Τέλος, τίς ἔριξαν σέ μεγάλο καμίνι φωτιᾶς καί, ἐνῷ ἔψαλλαν καί προσεύχονταν στόν Θεό, παρέδωσαν τίς ψυχές τους.
Τό μαρτύριό τους ἔγινε μεταξύ τῶν ἐτῶν 303 – 305 μ.Χ.