Ὅσιος Ἰάκωβος ὁ Ὁμολογητής ἀκολούθησε τόν ἀσκητικό βίο ἀπό πολύ μικρή ἡλικία. Ἔγινε μοναχός, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε ἤδη προετοιμάσει τόν ἑαυτό του μέ νηστεία, ἀγρυπνία, προσευχή καί τήν μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν καί μετέπειτα ἀξιώθηκε νά ἀνέλθει στό Ἐπισκοπικό ἀξίωμα. Στά χρόνια τῶν ἀσεβῶν εἰκονομάχων, ἐπειδή ἐξαναγκάστηκε ἀπό ἐκείνους νά ἀρνηθεῖ τήν προσκύνηση τῶν Ἁγίων καί σεπτῶν εἰκόνων καί ἐπειδή δέν πρόδωσε τήν πατρώα εὐσέβεια, ὑπέμεινε πολλούς πειρασμούς, ἐξορίες καί ἄλλες κακουχίες, πού ἐπινόησαν ἐναντίον του οἱ ἀσεβεῖς. Στήν συνέχεια παράδωσε τήν μακάρια ψυχή του στά χέρια τοῦ Θεοῦ, γιά τόν Ὁποῖο ἀγωνίσθηκε μέχρι τόν θάνατο μέ προθυμία καί ἱερό ζῆλο. Γι’ αὐτό καί ὀνομάζεται Ὁμολογητής.
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ἀναφέρει κάποιον Ὁμολογητή Ἰάκωβο, ὁ ὁποῖος πέθανε τό ἔτος 818 μ.Χ., ἀλλά δέν ἀναφέρει ὅτι ἦταν Ἐπίσκοπος.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Ἐγκρατείᾳ ἐκλάμψας Πάτερ Ἰάκωβε, ὡς Ἱεράρχης τοῦ Λόγου καί ἀληθής λειτουργός, ὠρθοτόμησας πιστῶς λόγον τόν ἔνθεον· οὗπερ τήν χάριν βεβαιῶν, δι’ ἀγώνων εὐαγῶν, ἐδίδαξας προσκυνεῖσθαι, τήν τοῦ Σωτῆρος Εἰκόνα· ᾧ καί πρεσβεύεις ὑπέρ πάντων ἡμῶν.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ἱερωσύνης διαπρέπων τοῖς δωρήμασι
Ὁμολογίας τοῖς ἀγῶσιν ἐχθρόν ᾔσχυνας
Ὡς τρανώσας τήν προσκύνησιν τῶν Εἰκόνων.
Ἀλλ’ ὡς κλῆμα εὐφορώτατον ἀπόσταξον
Τῆς ἀφέσεως τό γλεῦκος τό σωτήριον
Τοῖς βοῶσί σοι, χαίροις Πάτερ Ἰάκωβε.
Μεγαλυνάριον.
Ἔμψυχον εἰκόνα καί λογικήν, σαυτόν ἀναδείξας, ἐναρέτου διαγωγῆς, πρόμαχος καί κῆρυξ, τιμῆς τῆς τῶν Εἰκόνων, ἐν Πνεύματι ἁγίῳ, ὤφθης Ἰάκωβε.
