ιά τόν Ἅγιο Διονύσιο τόν Ἐλεήμονα, Μητροπολίτη Λαρίσης καί κτίτορα τῆς μονῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἀναπαυσᾶ τῶν Μετεώρων, δέν διασώζονται ἁγιολογικά κείμενα, ἀκολουθίες, συναξάρια ἢ βίος.
Ὁ Ἅγιος Διονύσιος εἰκονίζεται σέ τοιχογραφία τοῦ 1627 στό ἀριστερό κλίτος τοῦ ναοῦ τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Τρικάλων, ὅπου κατά χρονολογική σειρά ἀπό ἀριστερά πρός δεξιά τοιχογραφοῦνται ἑπτά «Ἅγιοι Ἀρχιεπίσκοποι Λαρίσης». Ὁ Ἅγιος Θωμᾶς ὁ Γοριανίτης, ὁ Ἅγιος Κυπριανός ὁ Θαυματουργός, ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Λογιώτατος καί Νέος Θεολόγος, ὁ Ἅγιος Βησσαρίων, ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἐλεήμων, ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἡσυχαστής καί ὁ Ἅγιος Βησσαρίων τοῦ Σωτῆρος.
Ἡ ἐπιγραφή τῆς τοιχογραφίας (ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἐλεήμων Ἀρχιεπίσκοπος Λαρίσης), μαρτυρεῖ ὅτι ὁ Ἅγιος καταξιώθηκε στή συνείδηση τοῦ πιστοῦ ποιμνίου του καί συγκαταριθμήθηκε στήν τιμητική χορεία τῶν τοπικῶν Ἁγίων τῆς περιοχῆς. Ἀκόμη, ἡ ἐπωνυμία Ἐλεήμων πού τοῦ ἀποδόθηκε, ἀποδεικνύει ἀναντίρρητα τήν πλούσια προσφορά του, τόσο στόν Ἐκκλησιαστικό ὅσο καί στόν κοινωνικό τομέα, ὡς φιλεύσπλαχνου διακόνου σέ ὅσους βρίσκονταν σέ χαμηλή κοινωνική κατάσταση καί ὡς παρηγορητή σέ ἐκείνους πού ἔπασχαν.
Μέ βάση τήν χρονολογική σειρά τῶν παραπάνω ἑπτά Ἁγίων Μητροπολιτῶν τῆς Λάρισας, ἡ ἀρχιερατεῖα τοῦ Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἐλεήμονος, πρέπει νά τοποθετηθεῖ μετά τό 1489 – 1490 καί πρίν τό 1499 καί ὁπωσδήποτε θά ἦταν μικρῆς διάρκειας. Περί τό ἔτος 1499 ὁ Ἅγιος Διονύσιος παραιτήθηκε ἀπό τό ἀξίωμά του καί τήν θέση του κατέλαβε ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἡσυχαστής. Μετά τήν παραίτησή του ἀποσύρθηκε καί μόνασε στή μονή Ἁγίου Νικολάου τοῦ Ἀναπαυσᾶ, τῆς ὁποίας ὑπῆρξε καί ὁ νεότερος κτίτορας.
Ἐπίσης ὁ Ἅγιος Διονύσιος Λαρίσης μνημονεύεται πολλές φορές στό «Σύγγραμμα Ἱστορικόν» ἢ «Χρονικόν τῶν Μετεώρων», τό ὁποῖο πρέπει νά γράφτηκε λίγο μετά τό ἔτος 1529. Σύμφωνα λοιπόν, μέ τό κείμενο αὐτό, ὁ Ἅγιος Διονύσιος ἦταν ἐκεῖνος πού πρῶτος ἔδωσε τόν τίτλο τοῦ ἡγουμένου στόν «πατέρα» τῆς μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Μετεώρου, ἱερομόναχο Ἰωάσαφ, ὁ ὁποῖος δέν εἶχε καμία σχέση πρός τόν ὁμώνυμο κτίτορα τῆς μονῆς βασιλέα Ἰωάννη Οὔρεση Παλαιολόγο – Ἰωάσαφ μοναχό, καί κατόπιν τόν χειροτόνησε Ἐπίσκοπο Φαναρίου.
Ὁ Ὅσιος Διονύσιος κοιμήθηκε ὁσίως μέ εἰρήνη, τήν Μεγάλη Πέμπτη τοῦ ἔτους 1510.