Ἅγιος Ἰωνᾶς Μητροπολίτης Μόσχας καὶ πασῶν τῶν Ρωσιῶν (31 Μαρτίου)

15 Ἅγιος Ἰωνᾶς γεννήθηκε στό χωριό Σολιγκαλίτς τῆς ἐπαρχίας Κοστρόμα τῆς Ρωσίας. Ὁ πατέρας του Θεόδωρος Ὀπουάσεβ φρόντισε γιά τήν Χριστιανική ἀνατροφή καί διαπαιδαγώγηση τοῦ υἱοῦ του καί τόν ἔστειλε στή μονή τοῦ Γκαλίτς. Ἐκεῖ ἦταν ὑπό τήν πνευματική καθοδήγηση τῶν στάρετς Βαρθολομαίου, Ἰωάννου καί Ἰγνατίου τοῦ εἰκονογράφου.
Τό ἔτος 1433 ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Μούρωμα καί Ριαζάν καί ἄρχισε νά ἐργάζεται γιά τήν πνευματική οἰκοδόμηση τοῦ ποιμνίου του. Μετά τόν θάνατο τοῦ Μητροπολίτου Ρωσίας Γερασίμου (1433 – 1435), ὁ Ἅγιος Ἰωνᾶς προεβλήθηκε ὑπό τοῦ ἡγεμόνος τῆς Ρωσίας Βασιλείου Βασίλιεβιτς ὡς διάδοχός του. Ἐξελέγη Μητροπολίτης Ρωσίας ὑπό τοπικῆς Συνόδου, πού συγκλήθηκε ἐσπευσμένα, δέν μετέβη ὅμως στήν Κωνσταντινούπολη, γιά νά λάβει τήν Πατριαρχική εὐλογία κατά τό κανονικό ἔθος. Μετά τό πέρας τῆς διαμάχης τῶν ἡγεμόνων Βασιλείου καί Γεωργίου Δημητρίεβιτς, κατά τίς ἀρχές τοῦ 1436, ὁ Ἅγιος μετέβη στήν Κωνσταντινούπολη, ἀλλά ἡ προγενέστερη καθυστέρηση ὑπῆρξε ἡ ἀφορμή γιά τήν ἀποστολή τοῦ Πελοποννήσιου Ἰσιδώρου, ὡς Μητροπολίτου Ρωσίας.

Ὁ Ἰσίδωρος μετέβη στή Ρωσία μετά τοῦ Ἁγίου Ἰωνᾶ. Ὁ Ρῶσος ἡγεμόνας εἶχε κάθε λόγο νά εἶναι δυσαρεστημένος μέ τίς ἐνέργειες τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ἀλλά μετά ἀπό λίγο ἐκτίμησε τόν Μητροπολίτη Ἰσίδωρο γιά τήν εὐφυΐα καί τήν πολυμάθειά του. Οἱ λόγοι τῆς ἐνέργειας αὐτῆς τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως πρέπει νά ἦταν σχετικοί εἴτε πρός τήν γενικότερη προσπάθεια γιά τήν διατήρηση τῆς πειθαρχίας τῶν ὑπαγομένων σέ αὐτό Μητροπόλεων, εἴτε γιατί ἀποσκοποῦσαν στήν τοποθέτηση Ἕλληνα Ἱεράρχη σέ τέτοια ἐπίκαιρη θέση, ὅπως ἦταν ἡ Μητρόπολη Ρωσίας.
Λίγο μετά τήν ἄφιξή του στήν Μόσχα, ὁ Μητροπολίτης Ἰσίδωρος ἔπεισε τόν Ρῶσο ἡγεμόνα γιά τήν συμμετοχή τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας στήν Σύνοδο τῆς Φερράρας. Ὁ ἡγεμόνας πείσθηκε μέ τό ἐπιχείρημα τοῦ Ἰσιδώρου ὅτι καί ἡ ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν θά ἐπιτυγχανόταν καί ἡ αὐτοκρατορία θά διασωζόταν, διατηρούμενης τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ Ρῶσος ἡγεμόνας δέχθηκε, χορήγησε δέ ἀξιόλογο χρηματικό ποσό καί πολυπρόσωπη ἀκολουθία.
Ὁ Ἰσίδωρος ἀναχώρησε ἀπό τήν Μόσχα στίς 8 Σεπτεμβρίου 1437 καί ἔφθασε στή Φερράρα στίς 18 Αὐγούστου 1438. Ἡ Σύνοδος, ἂν καί οἱ Βυζαντινοί εἶχαν φθάσει ἀπό τόν μῆνα Μάρτιο, δέν εἶχε ἀρχίσει ἀκόμη τίς ἐργασίες της. Ἡ συμμετοχή τοῦ Ἰσιδώρου στίς συζητήσεις δέν ἦταν μεγάλη, ἂν καί ὁ ρόλος αὐτοῦ στήν καθόλου ἐξέλιξη τῆς ὑποθέσεως ὑπῆρξε σημαντικός. Γενικῶς ἀκολουθοῦσε τίς ἀπόψεις τοῦ Βησσαρίωνος Νικαίας.
Μετά ἀπό πολλές ζυμώσεις καί ὑπό ἀπειλή πάντοτε τοῦ τουρκικοῦ κινδύνου, ὁ ὅρος τῆς ἑνώσεως ἔγινε δεκτός στίς 5 Ἰουλίου 1439, ὁ δέ Ἰσίδωρος ἦταν ἀπό τούς πρώτους, οἱ ὁποῖοι δέχθηκαν τήν ἕνωση. Τά πράγματα ὅμως δέν ἐξελίχθηκαν ὅπως ἀνέμενε ὁ Ἰσίδωρος. Ἡ κατάληξη ἦταν ἡ καταδίκη τοῦ Ἰσιδώρου ἀπό Σύνοδο καί ὁ ἐγκλεισμός του στή μονή Τσουντώφ. Στίς 15 Σεπτεμβρίου ὁ Ἰσίδωρος διέφυγε καί ἔφθασε στό Νόβγκοροντ. Ἀπό ἐκεῖ κατέφυγε στόν ἡγεμόνα τῆς Λιθουανίας Καζιμίρ, μετά δέ ἀπό λίγο στήν Ρώμη.
Ὁ Ἅγιος Ἰωνᾶς ἀπεστάλη πάλι στήν Κωνσταντινούπολη, ἀλλά ὅταν ὁ ἡγεμόνας ἔμαθε ὅτι καί ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως εἶχε δεχθεῖ τήν ἕνωση, διέταξε τήν ἀποστολή νά ἐπιστρέψει. Ὁ Ἅγιος Ἰωνᾶς καταστάθηκε Μητροπολίτης ὑπό Συνόδου τό ἔτος 1448 καί ἀπέστειλε στόν Πατριάρχη ἐπιστολή, γιά νά λάβει τήν εὐλογία του.
Ὁ Ἅγιος Ἰωνᾶς ἀναδείχθηκε πρότυπο ποιμένα. Ἦταν πνευματικός πατέρας, θαυματουργός καί προορατικός. Ὅταν οἱ Ἀγαρηνοί περικύκλωσαν τήν Μόσχα, ὁ Ἅγιος τούς ἀπώθησε μέ τήν προσευχή του.
Στά τελευταῖα χρόνια τοῦ βίου του εὐχόταν νά βασανισθεῖ ἀπό κάποια ἀσθένεια, γιά νά λιώσει σάν τό χρυσό στό χωνευτήρι. Ὁ Θεός ἄκουσε τήν προσευχή του καί ἐπέτρεψε τή δοκιμασία. Τά πόδια τοῦ Ἁγίου γέμισαν πληγές και με τον τρόπο αυτό, δοξολογώντας τό Ὄνομα τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, κοιμήθηκε τό ἔτος 1461.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx