αρτύρησε τόν 18ο αἰώνα. Καταγόταν ἀπό τήν ὡραία πόλη τοῦ Πόντου Σινώπη καί ἦταν κόρη τῆς εὐσεβοῦς οἰκογενείας Μπεκιάρη. Ἦταν 15 ἐτῶν ὡραιότατη στό σῶμα, ἡ δέ ἁγνότητά της ἔδινε ἰδιαίτερη χάρη στό πρόσωπό της. Διακρινόταν γιά τήν ὑπακοή στούς γονεῖς της καί τόν θερμό ἔρωτα τῆς ψυχῆς της πρός τό νυμφίο Χριστό.
Μιά μέρα λοιπόν, ἡ μητέρα της τήν ἔστειλε ν’ ἀγοράσει νήματα γιά τό κέντημα, ἀπό τό κατάστημα τοῦ Κρύωνα. Στόν δρόμο ὑπῆρχε τό σπίτι τοῦ Οὐκούζογλου πασᾶ, διοικητοῦ τῆς Σινώπης. Τήν ὥρα πού περνοῦσε ἡ Ἑλένη, ὁ πασᾶς τήν εἶδε ἀπ’ τό παράθυρο. Ἡ ὡραιότητά της τράβηξε τήν ἀκόλαστη ψυχή του καί σκέφθηκε νά τή μολύνει. Διέταξε τότε καί τήν ἔφεραν μπροστά του. Ἀφοῦ ἔμαθε ποιά ἦταν, προσπάθησε πολλές φορές νά τήν βιάσει, ἀλλά χωρίς ἀποτέλεσμα. Διότι ἕνα ἀόρατο τεῖχος προστάτευε τήν Ἑλένη, πού συνεχῶς προσευχόταν. Ὁ πασᾶς, ἀντί νά δεῖ τό θαῦμα, σκλήρυνε περισσότερο ἡ ψυχῆ του καί ἐπειδή δέν μποροῦσε νά ἱκανοποιήσει τόν σκοπό του, τήν βασάνισε σκληρά καί τελικά τήν ἀποκεφάλισε.
Τό ἱερό της λείψανο τό ἔριξαν στή θάλασσα, ἀλλά μέ θαυματουργικό τρόπο βρέθηκε ἀπό Ἕλληνες ναυτικούς, πού τό μετέφεραν στήν Σινώπη. Τό 1924, ἡ κάρα τῆς Ἁγίας, μεταφέρθηκε στό Ναό τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης, Ἄνω Τούμπας Θεσσαλονίκης.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Τῆς ἁγνείας τό ἄνθος τό εὐωδέστατον, καί Σινώπης τό κλέος καί θεῖον βλάστημα, Παρθενομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἑλένη πάνσεμνε, ἡ ἀθλήσασα στερρῶς, καί καθελοῦσα τόν ἐχθρόν, τῆς πίστεως τῇ δυνάμει, διά παντός ἐκδυσώπει, ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ὡς παρθένος ἄμωμος ἐν τῇ δυνάμει, τοῦ Χριστοῦ κατέβαλες, τόν πολυμήχανον ἐχθρόν, καί μαρτυρίῳ κεκόσμησαι, Παρθενομάρτυς Ἑλένη πανεύφημε.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις τῆς Σινώπης ἄνθος τερπνόν, καί τῆς παρθενίας, τό ἀλάβαστρον τό σεπτόν· χαίροις τῶν Μαρτύρων, ἰσότιμος Ἑλένη, οἷα Παρθενομάρτυς, Χριστοῦ ἀήττητος.