αταγόταν ἀπό τόν Γαλατά τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί ὀνομαζόταν Διαμαντής. Οἱ γονεῖς του, εὐσεβεῖς χριστιανοί, ὀνομάζονταν Κυριάκος καί Κυριακή.
Ὁ Διαμαντής σέ μικρή ἡλικία ἔμεινε ὀρφανός. Καί γιά νά ἀποφύγει τήν ὀργή τῶν Τούρκων, γιά κάποιο του παράπτωμα, ἀναγκάστηκε νά ἀσπαστεῖ τόν ἰσλαμισμό. Ἀργότερα ὅμως μετανόησε καί πῆγε στό Ἅγιον Ὄρος. Ἐκεῖ, στό Μοναστήρι τῆς Μεγίστης Λαύρας, ἔγινε μοναχός μέ τό ὄνομα Δαμασκηνός καί ἀσκήθηκε στήν ἀρετή γιά 12 χρόνια.
Τόν κατέλαβε ὅμως ὁ πόθος τοῦ μαρτυρίου καί μαζί μέ τόν ἀπερχόμενο ἀπό τή Λαύρα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Διονύσιο, ἦλθε στήν Βασιλεύουσα. Ἐκεῖ δημόσια κήρυττε τόν Χριστό καί προέτρεπε τούς μουσουλμάνους ν’ ἀρνηθοῦν τόν Μωάμεθ. Οἱ Τοῦρκοι τόν πέρασαν γιά τρελό καί στήν ἀρχή δέν τοῦ ἔδωσαν σημασία.
Ἀλλά ὁ Δαμασκηνός μέ τά κηρύγματά του ἔγινε τόσο προκλητικός στούς Τούρκους, μέ ἀποτέλεσμα νά τόν συλλάβουν καί ἀφοῦ σκληρά τόν βασάνισαν, τόν ἀποκεφάλισαν μπροστά στήν πόρτα τοῦ Πατριαρχείου στίς 13 Νοεμβρίου 1681.
Τό λείψανό του ἐνταφιάσθηκε στό ναό τῆς Θεοτόκου, στή νῆσο Χάλκη.