Ὅσιος Λάζαρος ἀπό τήν παιδική του ἡλικία, ἀσπάστηκε τόν μοναχικό βίο. Ἔμαθε τήν ζωγραφική τέχνη καί τήν ἄσκησε σάν ἐπάγγελμα. Φρόντισε ἀπό νεαρή ἡλικία νά σκληραγωγήσει τόν ἑαυτό του καί νά μάθει τήν ἐγκράτεια. Ἦταν ἐλεήμων μέ τούς ἄπορους καί ὅσους εἶχαν τήν ἀνάγκη τῆς βοήθειάς του.
Ἔτσι λοιπόν, διακρινόμενος γιά τήν βαθιά του πίστη καί τόν πλοῦτο τῶν ἀρετῶν του, τιμήθηκε μέ τό ἀξίωμα τῆς ἱεροσύνης. Ὅταν ὁ Ἅγιος χειροτονήθηκε ἱερέας, ἄρχισε σκληρούς ἀγῶνες ἐνάντια σέ ὅλες τίς αἱρέσεις. Ὑπέστη πολλές διώξεις καί θλίψεις ἀπό τούς ὀπαδούς τῶν αἱρέσεων Εὐτυχοῦς, Νεστορίου καί Διοσκόρου, καί ὄχι μόνο ἀπό αὐτούς ἀλλά καί ἀπό τούς ἄθεους εἰκονομάχους.
Ὁ Ὅσιος ἦταν τόσο ἔνθερμος ὑποστηρικτής τῆς πίστεως πού στάλθηκε στήν Ρώμη γιά νά ἀγωνιστεῖ γιά τά ἀποστολικά καί πατερικά δόγματα. Ἐπέστρεψε μέ μεγάλες ἐπιτυχίες ἀπό τή Ρώμη, στήν Κωνσταντινούπολη.
Πηγαίνοντας πάλι στή Ρώμη γιά τούς ἀγῶνες του, ἀρρώστησε στό μέσο της πορείας του και ἀπεβίωσε ἐν εἰρήνῃ. Τό τίμιο σῶμά του ἀνακομίστηκε καί ἐνταφιάστηκε στήν Ι. Μ. τοῦ Εὐάνδρου.