αρτύρησε στά χρόνια του αὐτοκράτορα Αὐρηλιανοῦ (272) στή Μαγιδῶ τῆς Παμφυλίας, καί ὅταν ἡγεμόνευε στήν πόλη αὐτή ὁ Ἀέτιος.
Ὁ Ἠλιόδωρος λοιπόν, συνελήφθη καί ἐπειδή δέν πείστηκε νά θυσιάσει στά εἴδωλα, στήν ἀρχή ξέσχισαν τίς πλευρές του μέ σιδερένια νύχια καί ἔπειτα ἔκαψαν τίς πληγές του μέ ἀναμμένες ἀπό ρητίνη λαμπάδες. Παρά λίγο ὁ Ἅγιος νά λιποψυχήσει, ἀλλά διά τῆς προσευχῆς πρός τόν Κύριο, ἡ ψυχή του στερεώθηκε.
Ἀκολούθησε σειρά σκληρῶν καί φρικτῶν βασανιστηρίων, ἀλλά ἡ σταθερότητα τῆς πίστης τοῦ Ἠλιόδωρου δέν κάμφθηκε. Τελικά ὁδηγήθηκε ἔξω ἀπό τήν πόλη καί ἐκεῖ ὑπέστη τόν δι’ ἀποκεφαλισμοῦ θάνατο.