αταγόταν ἀπό τήν Κύζικο καί κήρυττε μέ θάρρος καί τόλμη τήν χριστιανική ἀλήθεια. Γιά τό ἔργο του αὐτό, ὑπέστη πολλές φυλακίσεις καί ἀνελέητους δαρμούς κατά τόν διωγμό ἐναντίον τῶν χριστιανῶν, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Διοκλητιανός (300 μ.Χ.).
Ὅταν αὐτοκράτορας ἔγινε ὁ Μεγάλος Κωνσταντῖνος, ὁ Ὅσιος Σισίνιος ἀφέθηκε ἐλεύθερος καί ἐξακολούθησε τόν εὐσεβή καί θεάρεστο ἀγώνα του. Ἀλλά ὅταν ξέσπασε ἡ αἵρεση τοῦ Ἀρείου, συμμετεῖχε στήν πάλη, ὑπέρμαχος τοῦ ὀρθοδόξου δόγματος καί μέ τόν τρόπο αυτό, γενναία ἀγωνιζόμενος, τελείωσε τήν ὁλόψυχα ἀφιερωμένη στόν Χριστό ζωή του.