αταγόταν ἀπό τόν Πολεμωνιακό Πόντο καί ἦταν γιός μεγιστάνα. Νέος ἀκόμα ἄφησε τό πατρικό του σπίτι καί μόνασε. Ἐπειδή δέ, τόν διέκρινε ἱερός ζῆλος καί μεγάλο χάρισμα διδακτικότητας, γύρισε ὅλη τήν Ἀνατολή σάν ἀπεσταλμένος τῆς Μονῆς του κηρύττοντας τό Εὐαγγέλιο καί ἐπαναλάμβανε τήν φωνή, πού ἀντήχησε πρῶτα στήν ἔρημο τῆς Ἰουδαίας καί κοντά στίς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνη: «Μετανοεῖτε».
Κατόπιν ὁ Ὅσιος Νίκων πῆγε στήν Κρήτη, ὅπου παρέμεινε διδάσκοντας γιά 20 χρόνια. Ἀπό κεῖ πῆγε στήν Πελοπόννησο, ὅπου κατέληξε στήν πόλη τῶν Λακώνων. Ἐκεῖ κήρυξε, ἔκανε διάφορα θαύματα καί ἔκτισε ναό στό ὄνομα τοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἠθική ἐπιρροή του στούς κατοίκους, ὑπῆρξε μεγάλη.
Στή χώρα αὐτή, πού ἀγάπησε περισσότερο κι ἀπό τήν πατρίδα του, ἄφησε τήν τελευταία του πνοή τό ἔτος 998.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ'. Θείας πίστεως.
Χαίρει ἔχουσα, ἡ Λακεδαίμων, θείαν λάρνακα, τῶν σῶν λειψάνων, ἀναβρύουσαν πηγὰς τῶν ἰάσεων, καὶ διασώζουσαν πάντας ἐκ θλίψεων, τοὺς σοὶ προστρέχοντας Πάτερ ἐκ πίστεως. Νίκων Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. β’. Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν.
Τὴν ἀγγελικὴν μιμούμενος πολιτείαν, κόσμου τὰ τερπνὰ, ὡς σκύβαλα ἐλογίσω, μετανοίας τὴν τρίβον, δεικνύων ἡμῖν, θεοφόρε Νίκων Ὅσιε· διὰ τοῦτό σε γεραίρομεν, ἐκτελοῦντες νῦν τὴν μνήμην σου· ὑπάρχεις γὰρ ἀληθῶς, ἰαμάτων πηγή.
Μεγαλυνάριον.
Νίκην περιφέρων κατὰ παθῶν, τὴν εὔκλειαν ταύτης, διαγράφεις Νίκων σοφέ, τοῖς πᾶσι κηρύττων, τὴν τοῦ Προδρόμου ῥῆσιν· Μετανοεῖτε, ἤγγικεν ἡ ἀπόδοσις.