Ὅσιος Ἄνθιμος ὁ νέος ἀσκητὴς (4 Σεπτεμβρίου)

3εννήθηκε στό Ληξούρι τῆς Κεφαλονιᾶς τό 1727 καί πέθανε τό 1782 (κατ’ ἄλλους τό 1781). Ἑπτά μόλις χρονῶν ἔχασε τό φῶς του καί τό ξαναβρῆκε θαυματουργικά, χάρη τῶν προσευχῶν τῆς μητέρας του, Ἀντζουλέττας.
Ἀλλά ἐξ’ αἰτίας τῆς σκληρῆς μοναχικῆς του ζωῆς τό ξαναέχασε καί πῆγε στό Ἅγιον Ὄρος. Παρά τήν τύφλωσή του, ἀνέπτυξε σπουδαῖο κηρυκτικό καί ἱεραποστολικό ἔργο καί μάλιστα ἔκτισε πολλές Μονές σέ διάφορα μέρη.
Φέρεται σάν προστάτης τῆς Ἀστυπάλαιας καί ἐκδόθηκε Ἀκολουθία του τό 1911 ἀπό τόν Ἐμμανουήλ Καρασέλο. Ἐπίσης ἔκανε πολλά θαύματα καί ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἁγιοποιήθηκε στίς 30 Ἰουλίου 1974.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Τῆς Πάλλῃς τό βλάστημα, Κεφαλληνίας πυρσόν, τόν θεῖον δομήτορα τῆς τῶν Λεπέδων Μονῆς, φαιδρῶς εὐφημήσωμεν, Ἄνθιμον τόν ἀσκήσει τόν ἐχθρόν καθελόντα, χάριν δέ ἰαμάτων ἐκ Κυρίου λαβόντα, πρεσβεύοντα ἐκτενῶς ἡμᾶς διασώζεσθαι.