ταν ἀπό τό ἔθνος τῶν Γότθων, πού εἶχαν ἐγκατασταθεῖ πέραν τοῦ Ἴστρου ποταμοῦ, στά χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου. Ἀπό παιδί ὁ Νικήτας διδάχθηκε τήν ἁγία πίστη ἀπό τό Γότθο ἐπίσκοπο Θεόφιλο, ὁ ὁποῖος συχνά ὑπενθύμιζε στό Νικήτα τά λόγια του Ἀπ. Παύλου: «Μένε ἐν οἲς ἔμαθες... ἀπό βρέφους τά ἱερά γράμματα οἶδας, τά δυνάμενα σέ σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διά πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ». Δηλαδή, μένε ἀκλόνητος σ’ ἐκεῖνα πού ἔμαθες. Ἀπό μικρό παιδί γνωρίζεις τίς Ἅγιες Γραφές, πού μποροῦν νά σοῦ μεταδώσουν τήν ἀληθινή σοφία, πού ὁδηγεῖ στή σωτηρία διά μέσου τῆς πίστεως στόν Ἰησοῦ Χριστό.
Καί ἔτσι ἔγινε. Ὅταν ὁ ἡγεμόνας Ἀθανάριχος συνέλαβε τό Νικήτα καί τόν ἀπείλησε γιά νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό, αὐτός ἔμεινε ἀμετακίνητος σ’ αὐτά πού ἔμαθε ἀπό παιδί. Ὁμολόγησε μέ θάρρος τόν Χριστό μπροστά στόν ἡγεμόνα, ὁ ὁποῖος ὅταν τόν ἄκουσε ἐξαγριώθηκε πολύ. Διέταξε ἀμέσως καί τοῦ ἔσπασαν τά κόκαλα μέ τόν πιό φρικτό τρόπο
Ἄλλα τό μίσος τῶν Βαρβάρων ἦταν τόσο, ὥστε μετά τόν ἔριξαν στή φωτιά, ὅπου βρῆκε τό θάνατο. Ἡ φωτιά, ὅμως, μέ τή θεία θέληση σεβάστηκε τό λείψανό του. Τό πῆρε κάποιος εὐσεβής χριστιανός καί τό διαφύλαξε σέ θήκη.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Νίκην ἔστησας, κατά τῆς πλάνης, νίκης εἴληφας, ἄφθαρτον γέρας, ἐπαξίως Νικήτα φερώνυμε· σύ γάρ νικήσας ἐχθρῶν τήν παράταξιν, διά πυρός τόν ἀγώνα ἐτέλεσας. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Νικητής γενόμενος ἐν τοῖς ἀγῶσι, νικητάς ἀνάδειξον, κατά παθῶν φθοροποιῶν, τούς εὐλαβῶς ἐκβοῶντάς σοι· χαίροις Νικήτα, Μαρτύρων ὡράϊσμα.
Μεγαλυνάριον.
Πῦρ τό ζωηφόρον ἔνδον λαβών, ἔφλεξας ὡς ἄνθραξ, ἀγνωσίας ὕλην σαθράν, καί ὡλοκαυτώθης, οἷα τερπνή θυσία, Νικήτα Ἀθλοφόρε, τῷ σέ δοξάσαντι.