ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ήν σημερινή Κυριακή, Κυριακή μετά τήν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου καί πρίν ἀπό τήν Πεντηκοστή, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τιμᾶ τήν μνήμη τῶν ἁγίων 318 πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἔλαβαν μέρος στήν πρώτη Οἰκουμενική Συνοδο στήν Νίκαια τῆς Βιθυνίας τό 325 μ. Χ. Ἡ Σύνοδος αὐτή εἶναι γνωστή γιά τούς ἀγῶνες τῶν ἁγίων πατέρων ἐναντίον τῆς φοβερῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρείου, ὁ ὁποῖος ὑποστήριζε ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τό πρῶτο κτίσμα τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἅγιοι πατέρες καθοδηγήθηκαν ἀπό τό ἅγιο Πνεῦμα καί ἔδειξαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός δέν εἶναι κτίσμα, ἀλλά γέννημα τοῦ Θεοῦ Πατρός δηλαδή ἀληθινός καί τέλειος Θεός.

Αὐτήν τήν σωτήρια ἀλήθεια τήν διατύπωσαν στό γνωστό μας Σύμβολο τῆς Πίστεως μέ τίς φράσεις: «τόν ἐκ τοῦ Πατρός γεννηθέντα πρό πάντων τῶν αἰώνων... γεννηθέντα, οὐ ποιηθέντα, ὁμοοούσιον τῷ Πατρί ...» καί τήν ἄφησαν ἀνεκτίμητη κληρονομιά στήν Ἐκκλησία. Μ' αὐτήν τήν ἀλήθεια ἔχει σχέση ἡ εὐαγγελική περικοπή, τήν ὁποία ὤρισαν οἱ ἅγιοι πατέρες νά διαβάζεται αὐτή τήν Κυριακή. Ἡ περικοπή περιλαμβάνει τήν προσευχή τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι γνωστή ὡς ἀρχιερατική προσευχή καί τήν ἔκανε ὁ Χριστός λίγο πρίν ἀπό τό πάθος του στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ.

Εἶναι ἡ προσευχή, πού ἄκουσε καί κατέγραψε ὁ ἀγαπημένος μαθητής τοῦ ὁ Ἰωάννης. Οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ, μετά τόν Μυστικό Δεῖπνο, κατάλαβαν ὅτι ὁ Διδάσκαλός τους κινδυνεύει καί ταράχθηκαν. Ὡς ἄνθρωποι, πού ἀκόμη δέν εἶχαν λάβει πλήρως τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἔχασαν τό θάρρος καί τήν ἐλπίδα. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός θέλησε νά ἀναπτερώσει τό φρόνημά τους καί νά τούς ἑτοιμάσει γιά τίς δύσκολες ὧρες πού θά ἀκολουθοῦσαν. Αὐτό τό ἐπιχείρησε μέ δύο τρόπους μέσα ἀπό τήν προσευχή. Πρῶτον μέ τό νά τούς ἀποκαλύψει ποιός εἶναι ὁ ἴδιος καί δεύτερον μέ τό νά τούς δείξει τήν ἀμέτρητη θεϊκή του ἀγάπη.

Ἀποκάλυψε πρῶτα ὅτι αὐτός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός. Κι αὐτό τό ἔκαμε δείχνοντας τή σχέση πού ἔχει μέ τόν Θεό Πατέρα. Οἱ μαθητές τοῦ ἤξεραν ἀπό τούς προφῆτες ὡς μόνον ἀληθινό Θεό τόν Πατέρα. Ὁ Χριστός ἐπιβεβαίωσε αὐτή τήν ἀλήθεια καί ἀποκάλυψε ὅτι αὐτός εἶναι τό παιδί του. Ἑπομένως ὁ ἴδιος εἶναι Θεός ἀληθινός, ὅπως καί ὁ Θεός Πατέρας.

Εἶπε στήν προσευχή του: πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα, δόξασόν σου τόν υἱόν, ἴνα καί ὁ υἱός σου δοξάση σέ, καθώς ἔδωκας αὐτῶ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἴνα πᾶν ὅ δέδωκας αὐτῶ δώση αὐτοῖς ζωήν αἰώνιον. Αὔτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἴνα γινώσκωσι σέ τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ὄν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν. Δηλαδή «Πατέρα, ἔφθασε ἡ ὥρα φανέρωσε τή δόξα τοῦ Υἱοῦ σου, ὥστε καί ὁ Υἱός σου νά φανερώσει τή δική σου δόξα. Ἐσύ τοῦ ἔδωσες ἐξουσία ἐπάνω σέ ὅλους τους ἀνθρώπους καί αὐτός θά δώσει τήν αἰώνια ζωή σέ ὅλους αὐτούς πού τοῦ ἐμπιστεύτηκες. Καί νά ποιά εἶναι ἡ αἰώνια ζωή: Νά ἀναγνωρίσουν οἱ ἄνθρωποι ἐσένα ὡς τόν μόνο ἀληθινό Θεό, καθώς καί ἐκεῖνον πού ἔστειλες, τόν Ἰησοῦ Χριστό».

Ὕστερα ἀναφέρθηκε στούς μαθητές του, γιά τούς ὁποίους ἄλλοτε ἔλεγε ὅτι ἀνήκουν στόν Πατέρα καί ἄλλοτε στόν ἴδιο. Ἐγώ περί αὐτῶν ἐρωτῶ, οὐ περί τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλά περί ὧν δέδωκας μοί, ὅτι σοί εἰσι, καί τά ἐμᾶ πάντα σά ἐστι καί τά σά ἐμᾶ. Δηλαδή «Ἐγώ γι' αὐτούς παρακαλῶ. Δέν παρακαλῶ γιά τόν κόσμο, ἀλλά γι' αὐτούς πού μου ἔδωσες, διότι ἀνήκουν σ' ἐσένα. Κι ὅλα ὅσα εἶναι δικά μου εἶναι δικά σου καί τά δικά σου εἶναι δικά μου». Μέ τόν τρόπο αὐτό ἀποκάλυψε ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἴσος μέ τόν Θεό Πατέρα, καί ἑπομένως ἀληθινός Θεός.

Ἐπί πλέον μέ τά λόγια αὐτά τῆς προσευχῆς καί μέ ὅσα εἶπε στή συνέχεια ἔδειξε τήν γνήσια θεϊκή του ἀγάπη πρός τούς μαθητές του. Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτούς ἐν τῷ ὀνόματί σου ὤ δέδωκας μοί, ἴνα ὦσιν ἕν καθώς ἠμεῖς. Δηλαδή «Ἅγιε Πατέρα, διατήρησέ τους στήν πίστη μέ τήν δύναμη τοῦ ὀνόματός σου, πού μου χάρισες, γιά νά μείνουν ἑνωμένοι ὅπως ἐμεῖς». Καί τώρα τό ἐρώτημα: Τί σημασία ἔχουν γιά μᾶς ὅλες αὐτές οἱ ἀποκαλύψεις ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἴσος μέ τόν Πατέρα καί ὅτι ἀγαπᾶ τούς μαθητές τοῦ γνήσια καί ἀληθινά; Γιατί ὁ Χριστός ἐπιμένει τόσο πολύ γί αὐτά; Γιατί οἱ ἅγιοι Πατέρες ἀγωνίζονται μέ τόση δύναμη; Ἐπειδή οἱ ἀλήθειες αὐτές ἀποτελοῦν τήν ἀπαραίτητη βάση γιά τή δική μας σωτηρία.

Ἐάν ὁ Ἰησοῦς Χριστός δέν εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός δέν μπορεῖ νά μᾶς σώσει. Ἡ ἐκκλησία μᾶς μαθαίνει μέ τίς Ἅγιες Γραφές καί μέ τή διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός καί μπορεῖ νά μᾶς σώσει. Νά γιατί εἶναι μεγάλη ἡ εὐθύνη μας νά ἐνδιαφερόμαστε γιά τίς μεγάλες ἀλήθειες τῆς Πίστεώς μας καί νά μήν σπαταλοῦμε τόν χρόνο μας μόνον στά μικρά καί ἀσήμαντά της καθημερινῆς μας ζωῆς. Εἶναι πολύ ἐπίκαιρο γι' αὐτήν τήν περίπτωση τό ἐγερτήριο σάλπισμα τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου:

Μέχρι πότε, ἀδελφοί μου, θά εἴμαστε ἀπρόσεκτοι καί θά δαπανοῦμε τά πάντα σέ καθημερινές διαμάχες καί φιλονικίες καί λόγους ἀνωφελεῖς, τρέφοντας τήν γῆ, παχαίνοντας τό σῶμα καί ἀδιαφορώντας γιά τήν ψυχή; Καί γιά τά ἀναγκαία (τά πνευματικά) οὔτε νά κάνουμε λόγο, ἐνῶ γιά τά περιττά καί τά ἀνόητα νά δείχνουμε ὅλη τή φροντίδα μας. Νά φτιάχνουμε λαμπρούς τάφους, νά ἀγοράζουμε πολυτελέστατα σπίτια, καί γιά τήν ψυχή μας, πού ἔμεινε τελείως ἔρημη νά μή δείχνουμε καμμιά φροντίδα. ... Ἄς ἀπαλλαγοῦμε λοιπόν ἀπό αὐτήν τήν φοβερή δουλεία κι ἄς γίνουμε ἐπί τέλους ἐλεύθεροι. Εἶναι ἀπαραίτητο λοιπόν νά θελήσει καί νά ποθήσει κάποιος μέ ὅλην του τήν ψυχή νά κόψει αὐτά τά σχοινιά, γιά νά μπορέσει νά γίνει κάτοχός της οὐρανίου πόλεως, τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.