Ὅσιος Εὐλόγιος γεννήθηκε στήν Γεωργία καί ἔζησε κατά τούς χρόνους τῆς βασίλισσας Ταμάρα (1184 – 1213). Ἐπειδή ἀγαποῦσε τόν Θεό καί τήν μοναχική πολιτεία, ἔγινε μοναχός. Ὁ Θεός εὐλόγησε τήν πνευματική του προσπάθεια καί τή σαλότητά του καί τοῦ χάρισε τό προορατικό χάρισμα.
Μαζί μέ τόν Ὅσιο Ἰωάννη τόν Φιλόσοφο, ἀκολούθησε τήν βασίλισσα Ταμάρα στή μάχη ἐναντίον τοῦ σουλτάνου Ρούκν – ἔντ – Δίν στό Μπασιάνη, τό ἔτος 1203.
Ὁ Γεωργιανός στρατός, καθοδηγούμενος ἀπό τόν βασιλέα Δαβίδ Σοσλάν, ἔφθασε στό μοναστήρι τοῦ Μπάρτζια, ὅπου οἱ Ὅσιοι Εὐλόγιος καί Ἰωάννης, μαζί μέ τήν βασίλισσα, προσευχήθηκαν γιά τήν νίκη τῶν Χριστιανῶν. Κατόπιν, οἱ Γεωργιανές δυνάμεις μεταφέρθηκαν στό Μπασιάνι, ὅπου βρισκόταν ὁ σουλτάνος μέ τόν στρατό του, πού τόν ἀποτελοῦσαν 400.000 στρατιῶτες. Ἡ βασίλισσα, στήν συνοδεία τῆς ὁποίας ἦταν καί οἱ Ὅσιοι, κατέλυσε κοντά στό χωριό Κόζρχε καί ἐκεῖ σταμάτησε, ἐνῷ ἡ προσευχή της ἦταν ἀδιάλειπτη.
Μία ἡμέρα, ἐνῷ οἱ Ὅσιοι Εὐλόγιος καί Ἰωάννης ἦταν μαζί μέ τήν βασίλισσα, ὁ Ὅσιος Εὐλόγιος κοίταξε ψηλά, μετακινήθηκε ἀπό τήν θέση του καί βγῆκε ἀπό τήν σκηνή φωνάζοντας: «Ἰδού ἡ Χάρη τοῦ Κυρίου!» καί ἀνηφόρισε πρός τήν κορυφή ἐνός λόφου. Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης, πού εἶχε παραμείνει μέ τήν βασίλισσα, εἶπε: «Ὁ σαλός εἶχε ἕνα ὅραμα καί νομίζω ὅτι ἦταν καλό». Φέρνοντας ἐκ τῶν ὑστέρων στή μνήμη αὐτή τήν ἡμέρα καί ὥρα, προκύπτει ὅτι ἐκείνη ἀκριβῶς τήν στιγμή οἱ Γεωργιανοί πολεμιστές εἶχαν κατατροπώσει τόν στρατό τοῦ σουλτάνου, πού ἦταν δέκα φορές μεγαλύτερος.
Ὁ Ὅσιος Εὐλόγιος κοιμήθηκε μέ εἰρήνη.