Ἅγιος Μάρτυρας Παγχάριος καταγόταν ἀπό τή Βιθλαπάτη ἢ Βιλλαπάτη καί γεννήθηκε ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς. Ὅταν ἦλθε στή Ρώμη, γνωρίσθηκε καί συνδέθηκε φιλικά μέ τόν αὐτοκράτορα Διοκλητιανό (284 – 305 μ.Χ.). Γιά τίς ὑψηλές τιμές, τίς ὁποῖες ἀπολάμβανε, ἀρνήθηκε τήν πατρώα εὐσέβεια καί, γιά νά φανεῖ εὐάρεστος στόν βασιλέα, ἀσπάσθηκε τήν θρησκεία τῶν εἰδώλων.
Ὅταν ἡ μητέρα του πληροφορήθηκε τήν ἄρνηση τοῦ υἱοῦ της καί τή μεταστροφή του στήν εἰδωλολατρία, τοῦ ἔγραψε ἐπιστολή καί τόν παρακαλοῦσε νά προσέλθει καί πάλι στό πῦρ τῆς εὐσέβειας. Οἱ συμβουλές καί ἡ προσευχή τῆς μητέρας του ὁδήγησαν τόν Ἅγιο Παγχάριο σέ μετάνοια καί θεογνωσία.
Ὅταν ὁ Διοκλητιανός ἔμαθε ὅτι ὁ Παγχάριος ὁμολόγησε τόν Χριστό, τόν βασάνισε, τόν φυλάκισε καί, τέλος, τόν ἐξόρισε στή Νικομήδεια, ὅπου μετά ἀπό μύριες θλίψεις καί κακουχίες, τό ἔτος 305 μ.Χ., ἀποκεφαλίσθηκε.
Ναός τοῦ Ἁγίου Παγχαρίου ὑπῆρχε στήν Κωνσταντινούπολη πρό τοῦ 10ου αἰῶνος μ.Χ.