Ἅγιος Εὐσχήμων ὁ Ὁμολογητής, ἔζησε κατά τά χρόνια τῆς εἰκονομαχίας (9ος αἰώνας μ.Χ.) καί ἦταν, ὡς Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως τῆς Λαμψάκου, ὑπέρμαχος τῆς προσκυνήσεως τῶν ἱερῶν εἰκόνων. Γιά τόν λόγο αὐτό, ἐπί αὐτοκράτορα Λέοντος Ε’ (813 – 820 μ.Χ.), ἐξορίσθηκε καί φυλακίσθηκε. Ἦταν φίλος καί συναγωνιστής τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου καί διέλαμψε στήν ἀρχιερωσύνη ὡς ἐλεήμων καί αὐστηρός τηρητής τῆς ἐκκλησιαστικῆς τάξεως. Ὁ Θεός τόν ἀξίωσε καί τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας. Ἔτσι, ὅταν κάποτε πέθανε ἕνα βρέφος, τό ὁποῖο κρατοῦσε ἡ μητέρα του καί ἔκλαιγε, ὁ Ἅγιος προσευχήθηκε στόν Θεό καί τό ἀνέστησε. Καί μέ ἕνα λόγο του μόνο ἔδιωχνε τά ζῶα καί τά θηρία, πού ἔβλαπταν τούς ἀγρούς.
Ὁ Ἅγιος Εὐσχήμων κοιμήθηκε μέ εἰρήνη, ὡς Ὁμολογητής στήν ἐξορία.