Ἅγιος Δαμιανὸς ὁ Ὁσιομάρτυρας (14 Φεβρουαρίου)

Ἅγιος Δαμιανός γεννήθηκε στό χωριό Μυρίχοβο Ἀγράφων (σήμερα Ἁγία Τριάδα) περί τό 1510 μ.Χ. ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς. Ἀπό τήν παιδική ἀκόμη ἡλικία ἀγάπησε τόν μοναχικό βίο καί θέλησε νά ἐνδυθεῖ τό ἀγγελικό σχῆμα τοῦ μοναχοῦ. Ἔτσι ἄφησε τή γενέτειρά του καί μετέβη στό Ἅγιον Ὄρος, στή μονή Φιλοθέου, ὅπου ἐκάρη μοναχός.
Μετά ἀπό λίγο καιρό ἀφήνει τή μονή καί ἀναχωρεῖ, γιά νά μονάσει σέ ἀσκητήριο καί νά ἀφιερωθεῖ περισσότερο στήν προσευχή. Πῆγε, λοιπόν, κοντά σέ κάποιον ἀσκητή πού τόν ἔλεγαν Δομέτιο. Ἔμεινε πλησίον του σχεδόν τρία χρόνια καί ὁ μοναχός Δαμιανός πρόκοψε σέ ὅλες τίς ἀρετές καί τά πνευματικά ἀγαθά. Μάλιστα δέ, ἀξιώθηκε κάποτε νά ἀκούσει τή φωνή τοῦ Κυρίου πού τοῦ ἔλεγε: «Δαμιανέ, δέν πρέπει νά ζητᾶς μόνο τό δικό σου πνευματικό συμφέρον, ἀλλά καί τῶν ἄλλων».
Μετά ἀπό αὐτό ὁ Μοναχός Δαμιανός ἐγκαταλείπει τό Ἅγιον Ὄρος καί πηγαίνει στήν περιοχή τοῦ Ὀλύμπου. Ἐκεῖ κήρυττε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, παρακινοῦσε τούς Χριστιανούς νά μετανοήσουν, νά ἀποφεύγουν τίς ἀδικίες καί τίς κακίες καί τούς προέτρεπε νά ἐφαρμόζουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ λόγος του ὅμως ἐνόχλησε κάποιους, οἱ ὁποῖοι τόν κατηγόρησαν ὅτι εἶναι λαοπλάνος καί ψεύτης. Ὁ Ὅσιος δέν ἔδωσε σημασία στίς κατηγορίες αὐτές καί ἀναχωρεῖ γιά τήν περιοχή τῆς Λάρισας καί τοῦ Κισσάβου. Μετά ἀπό ἐκεῖ φθάνει στά Ἄγραφα. Ἐκεῖ, στήν Καρύτσα Δοπόλων, ἱδρύει τή μονή τῆς Παναγίας Πελεκητῆς, πού ἦταν τό ἱεραποστολικό ὁρμητήριό του. Οὐσιαστικά ἀνακαίνισε τή μονή πού εἶχε ὑποστεῖ μεγάλες καταστροφές καί ἔτσι πέρασε στή συνείδηση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ὡς κτήτορας αὐτῆς. Δυστυχῶς, καί ἐκεῖ, ἄνθρωποι δυσσεβεῖς τόν κατηγόρησαν ὡς λαοπλάνο καί ψευδοκαλόγερο. Ἔτσι φεύγει καί πηγαίνει στόν Κίσσαβο καί δίπλα στό χωριό Ἀνατολή, κτίζει ἕνα νέο μοναστήρι πρός τιμή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Πλῆθος πιστῶν τόν ἐπισκέπτεται, γιά νά ἀκούσει τό κήρυγμά του καί τίς πνευματικές του νουθεσίες.
Κάποια στιγμή ὁ Δαμιανός πηγαίνει γιά δουλειές τῆς μονῆς στό γειτονικό χωριό Βουλγαρινή. Ἐκεῖ συλλαμβάνεται ἀπό τόν Τοῦρκο διοικητή τῆς Λάρισας, μέ τήν κατηγορία ὅτι παρεμποδίζει τήν ἀγοραπωλησία ἐμπορευμάτων κατά τίς Κυριακές καί παρακινεῖ τούς Ἕλληνες νά μένουν σταθεροί στήν πίστη τους.
Τόν ὁδηγοῦν στήν φυλακή καί τόν βασανίζουν. Τοῦ δένουν τά πόδια καί τόν τράχηλο μέ βαριές ἁλυσίδες καί τόν ἀπειλοῦν γιά τή ζωή του. Μάταια ὅμως. Ὁ Ἅγιος ὁμολογεῖ τήν πίστη του στόν Χριστό καί ὁ Τοῦρκος διοικητής προστάζει νά θανατωθεῖ καί μετά νά ριχθεῖ στή φωτιά. Οἱ στρατιῶτες τόν πῆραν καί τόν κτύπησαν δυνατά στό κεφάλι μέ τόν πέλεκυ. Ὁ Ἅγιος, ἡμιθανής ὅπως ἦταν, ἔπεσε στό ἔδαφος. Τότε ἐβλήθη στήν κάμινο τοῦ πυρός καί ὅτι ἀπέμεινε ἀπό τό ἱερό λείψανό του τό ἔριξαν στόν Πηνειό ποταμό.
Ὁ Ὁσιομάρτυς Δαμιανός ἔλαβε τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου τό ἔτος 1568 μ.Χ.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx