Ἅγιος Θωμᾶς ὁ Ἀπόστολος (6 Οκτωβρίου)

ταν μεταξύ τῶν δώδεκα μαθητῶν τοῦ Κυρίου καί ἀνῆκε σέ οἰκογένεια ἁλιέων.
Ὁ Θωμᾶς, λοιπόν, μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί τήν πρώτη ἐμφάνισή Του στούς μαθητές, δυσπιστοῦσε σ’ αὐτά πού τοῦ ἔλεγαν αὐτοί. Ἀλλά ὁ Κύριος ἐπανεμφανίστηκε στούς μαθητές μέσα στό ὑπερῷον, ὅταν μεταξύ τους βρισκόταν καί ὁ Θωμᾶς. Τότε ὁ Κύριος προέτρεψε τόν Θωμᾶ νά ψηλαφήσει τίς πληγές ἀπό τά καρφιά πού Τόν σταύρωσαν, καί νά μή γίνεται ἄπιστος, ἀλλά πιστός.
Ἐκθαμβωμένος ὁ Θωμᾶς, προσκύνησε καί ἀνεβόησε: «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου». Ἡ δέ ἀπάντηση τοῦ Κυρίου ἦταν τέτοια, πού θά διδάσκει ὅλους ὅσους δυσπιστοῦν στήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Εἶπε, λοιπόν, ὁ Κύριος: «ὅτι ἐώρακάς με, πεπίστευκας, μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες». Δηλαδή, λέει ὁ Κύριος στόν Θωμᾶ, πίστεψες ἐπειδή μέ εἶδες. Μακαριότεροι καί περισσότερο καλότυχοι εἶναι ἐκεῖνοι, πού ἂν καί δέν μέ εἶδαν, πίστεψαν.

Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι ὁ Θωμᾶς μετά τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πῆγε καί κήρυξε τό Εὐαγγέλιο στούς Πέρσες, Μήδους καί Ἰνδούς. Στήν χώρα δέ τῶν τελευταίων, μαρτύρησε μέ θάνατο διά λογχισμού. Ἔτσι, τόν ἀξίωσε ὁ Θεός ὄχι μόνο νά κηρύξει τό Εὐαγγέλιό Του, ἀλλά καί νά δώσει τή ζωή του γι’ Αὐτόν.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ὡς θεῖος Ἀπόστολος, θεολογίας κρουνούς, ἐνθέως ἐξήντλησας, ἐκ λογχονύκτου πλευρᾶς, Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Ὅθεν τῆς εὐσεβείας, κατασπείρας τόν λόγον, ἔλαμψας ἐν Ἰνδίᾳ, ὡς ἀκτίς οὐρανία, Θωμᾶ τῶν Ἀποστόλων, τό θεῖον ἀγλάϊσμα.

Κοvτάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ὁ τῆς θείας χάριτος πεπληρωμένος, τοῦ Χριστοῦ Ἀπόστολος, καί ὑπηρέτης ἀληθής, ἐν μετανοῖᾳ ἐκραύγαζε· Σύ μου ὑπάρχεις, Θεός τε καί Κύριος.

Ἕτερον Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὐπερμάχῳ.
Ὡς κοινωνός τοῦ ἐκ πλευρᾶς ἄφεσιν βλύσαντος, τοῦ ζωηφόρου ὁμοιώματος ἐτρύφησας, λογχευθείς Θωμᾶ πανεύφημε τήν πλευράν σου. Ἀλλ’ ὡς Μάρτυς καί Ἀπόστολος θεόληπτος σωσωσμένους τῷ Δεσπότῃ σου προσάγαγε τούς βοῶντάς σοι, χαίροις μάκαρ Ἀπόστολε.

Μεγαλυνάριον.
Τῇ χειρί ἁψάμενος τῆς πλευρᾶς, τοῦ βλύσαντος κόσμῳ, ἀθανάτου ζωῆς κρουνούς, ἐξ αὐτῆς ἐδέξω, δογμάτων θεῖα ῥεῖθρα, δι’ ὧν ψυχάς ἀρδεύεις, Θωμᾶ Ἀπόστολε.