Ἅγιος Λογγῖνος ὁ Ἑκατόνταρχος (16 Οκτωβρίου)

ταν ἐπικεφαλής ἀξιωματικός τῶν ρωμαίων στρατιωτῶν, στήν ἐκτέλεση τῆς θανατικῆς καταδίκης τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν ἐκτελοῦσε τή διαταγή τοῦ Πιλάτου, ἀγνοοῦσε ποιός ἦταν ὁ Ἰησοῦς, γι’ αὐτό παρέστη σέ ὅλη τήν διάρκεια τῆς φρικτῆς τραγωδίας. Ὅμως ἡ ψυχή τοῦ Λογγίνου δέν εἶχε τίς φαρισαϊκές παρωπίδες καί τήν ἀχρειότητα τῶν ρωμαίων στρατιωτῶν. Εἶδε σέ βάθος τό θύμα καί πρόσεξε σ’ αὐτό τήν ἀγαθότητα, τή σεμνότητα, ἀλλά καί τήν γαλήνη πού τό διέκρινε.
Μετά τόν θάνατο τοῦ Κυρίου, ὅταν εἶδε τό καταπέτασμα τοῦ Ναοῦ νά σχίζεται στά δυό, τήν γῆ νά σείεται, τίς πέτρες νά ραγίζουν καί τά μνημεῖα νά ἀνοίγουν, φωτίσθηκε ἀκόμα περισσότερο. Δέ χωροῦσε πλέον καμιά ἀμφιβολία μέσα του, καί μέ ὅλη του τήν δύναμη διακήρυξε κάτι, πού ὅλοι ὅσοι ἔχουν καθαρά τά μάτια τῆς ψυχῆς τους στήν παντοδυναμία τοῦ Κυρίου διακηρύττουν: «Ἀληθῶς ὁ ἄνθρωπος οὗτος υἱός ἣν Θεοῦ».
Ἡ εἴδηση ὅτι ὁ Λογγῖνος ἀσπάσθηκε καί κήρυττε τήν χριστιανική πίστη, ἐξήγειρε τήν μανία τῶν Ἰουδαίων, καί μέ ἐνέργειές τους στή ρωμαϊκή ἐξουσία, τόν ἀποκεφάλισαν.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τόν Ἥλιον τῆς δόξης Σταυρῷ προσηλωθέντα, καί τοῖς ἐν σκιᾷ τοῦ θανάτου ἐκλάμποντα ὡς εἶδες, ηὐγάσθης αὐτοῦ ταῖς ἀστραπαῖς, καί ἤθλησας Λογγῖνε εὐσεβῶς· διά τοῦτο νοσημάτων παντοδαπῶν, λυτροῦσαι τούς ἐκβοῶντας· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιοv. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Εὐφροσύνως γέγηθεν ἡ Ἐκκλησία, ἐν τῇ μνήμῃ σήμερον, τοῦ ἀοιδίμου Ἀθλητοῦ Λογγίνου ἀνακραυγάζουσα· Σύ μου τό κράτος Χριστέ καί στερέωμα.

Μεγαλυνάριον.
Κῆρυξ καί αὐτόπτης ὤφθης τρανῶς, τοῦ σαρκί παθόντος, εὐδοκίᾳ Λόγου Θεοῦ· εὐθαρσῶς γάρ τούτου, τήν ἔγερσιν κηρύττων, ὑπέρ αὐτοῦ Λογγῖνε, προθύμως τέθυσαι.