Ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Ὁσιομάρτυρας (5 Ιανουαρίου)

15 Ὁσιομάρτυς Ρωμανός καταγόταν ἀπό τό Καρπενήσι καί κατά πᾶσα πιθανότητα ἀπό τό χωριό Ἀνδράνοβα, πού σήμερα καλεῖται Ἀσπρόπυργος. Ὁ Ἅγιος γεννήθηκε ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς ἀλλά ἀγράμματους. Ἔτσι ἔμεινε καί αὐτός ἀγράμματος καί δεν γνωρίζε τίποτα, παρά ὅτι εἶναι Χριστιανός. Μετέβη στούς Ἁγίους Τόπους καί στήν Μονή τοῦ Ἁγίου Σάββα γιά προσκύνημα καί ἀφοῦ ἔγινε ζηλωτής τῶν παθημάτων τοῦ Κυρίου κήρυττε στά Ἱεροσόλυμα τήν ἀληθινή πίστη τοῦ Χριστοῦ. Στήν καρδία του εἶχε ἀνάψει ἡ φλόγα τοῦ μαρτυρίου. Ἀνακοίνωσε στόν Πατριάρχη τόν σκοπό του, ὁ ὁποῖος βέβαια τόν ἐμπόδισε, διότι δέν γνωρίζε τήν πορεία τῆς ἐκβάσεως, ἀλλά καί γιά νά μήν ἐπακολουθήσει κανένα κακό στόν Πανάγιο Τάφο.
Στήν συνέχεια μετέβη στήν Θεσσαλονίκη καί παρουσιασθείς στόν κριτή ὁμολόγησε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι Θεός ποιητής τοῦ παντός καί ὁ μόνος Σωτῆρας τῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἀλλόπιστοι τόν συνέλαβαν καί τόν παρέδωσαν σέ φρικτά βασανιστήρια, κατά τά ὁποῖα τοῦ ἔκοψαν λουρίδες ἀπό τό δέρμα του, βιάζοντάς τον να ἀρνηθεῖ τόν Χριστό. Πρό τῆς σταθερῆς ἀποφάσεως τοῦ μάρτυρα νά μείνει ἀκλόνητος στήν πίστη αὐτοῦ, ὁ κριτής ἐξέδωσε θανατική ἀπόφαση κατά αὐτοῦ. Ἐκεῖ παρευρισκόταν ὁ ἀρχηγός τοῦ Τουρκικοῦ στόλου Θεσσαλονίκης, πού ζήτησε νά δοθεῖ στόν Μάρτυρα, διαρκής ποινή δουλείας στό κωπηλάτισμα τῶν πλοίων, μήπως ἔτσι ἀπό τούς πολλούς κόπους ἀρνηθεῖ τόν Χριστό. Κάποιοι Χριστιανοί κατόρθωσαν νά ἐλευθερώσουν τόν Ἅγιο πού διέφυγε καί κατέφυγε στό Ἅγιον Ὄρος, κοντά στόν Ὅσιο Ἀκάκιο τόν Καυσοκαλυβίτη, ὅπου καί ἐκάρη Μοναχός τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Ἐκεῖ συνέχισε τόν ἀσκητικό του ἀγῶνα καί τό ἔργο τῆς προσευχῆς. Ὁ ζῆλος του πρός τό μαρτύριο δεν τόν ἄφησε νά ἡσυχάσει καί ἐφέρετο ὡς ξένος τῆς παρούσας ζωῆς. Ἀποφάσισαν λοιπόν, μαζί μέ τόν Ἅγιο Ἀκάκιο, νά νηστέψουν πολλές ἡμέρες, παρακαλώντας συγχρόνως τόν Θεό να τούς ἀποκαλύψει τό τέλος τοῦ Μαρτυρίου. Πράγματι, ἀποκαλύφθηκε σέ αὐτούς, πώς εἶναι θέλημα Θεοῦ ὁ Ρωμανός νά τελειώσει καλῶς τό μαρτύριο ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ. Ἀπῆλθε καί πάλι στά Ἱεροσόλυμα γιά νά μαρτυρήσει, ἀλλά ἐμποδίστηκε ἀπό τόν Πατριάρχη, διότι θά ἐλάμβανε μεγάλη ζημία ὁ Πανάγιος Τάφος ἀπό τήν μανία τῶν Ἀγαρηνῶν. Μέ παρότρυνση τοῦ Γέροντός του μετέβη τό 1694, στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου καί ἔλεγξε τήν ἀσέβεια τῶν Τούρκων. Ἐκείνοι τόν συνέλαβαν, τόν ἔκλεισαν σέ ἔνα ξερό πηγάδι, τοῦ ἔκοψαν τήν γλῶσσα καί τόν ἀποκεφάλισαν. Τό μανδήλιο πού ἐμβαπτίσθηκε στό αἷμα τοῦ Μάρτυρος ἀφιερώθηκε ἀπό ἕναν Χριστιανό ἄρχοντα στήν Μονή Δοχειαρίου, στήν ὁποία καί ἔγινε στήν συνέχεια Μοναχός καί ὁ ἴδιος, ὀνομασθείς Ἀγάπιος.
Ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μνήμη τοῦ Ἁγίου καί στις 16 Φεβρουαρίου.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx