Ἅγιος Νεομάρτυς Δημήτριος γεννήθηκε τό ἔτος 1780 στό Παλαιόκαστρο τῆς Χίου ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς, τόν Ἀπόστολο καί τήν Μαρουλοῦ. Σέ νεαρή ἡλικία ἦρθε στήν Κωνσταντινούπολη καί ἐργαζόταν πλησίον τοῦ ἀδελφοῦ του Ζαννῆ, πού ἦταν ἔμπορος. Μνηστευθείς ὅμως μέ μία νέα, χωρίς νά τό γνωρίζει ὁ ἀδελφός του, ἀποπέμφθηκε ἀπό τήν ἐργασία του.
Ἡ φτώχεια τόν ἔκανε νά θυμηθεῖ ὅτι ὁ Τοῦρκος Σεΐχ – οὐλ – ἰσλάμης ὄφειλε στόν ἀδελφό του δύο δηνάρια, ἀπό κάποια ἀγορά ὑφασμάτων μέ πίστωση, πῆγε στήν οἰκία του, γιά νά εἰσπράξει τό ὀφειλόμενο χρέος καί νά τό χρησιμοποιήσει γιά τόν ἑαυτό του. Ἐκεῖ βρῆκε μία Μωαμεθανή πού τοῦ ἐκδήλωσε τήν ἀγάπη της λέγοντάς του ὅτι, ἢ πρέπει νά γίνει Μωαμεθανός γιά νά τή νυμφευθεῖ ἢ πρέπει νά πεθάνει. Ὁ Δημήτριος αἰφνιδιάστηκε. Δέχθηκε τίς προτάσεις τῆς γυναίκας καί παρέμεινε στήν οἰκία της ὡς ἐξωμότης. Ἦλθε ὅμως στόν ἑαυτό του καί κατά τήν διάρκεια τοῦ ραμαζανίου δραπέτευσε καί κρύφθηκε ἀπό Χριστιανική οἰκογένεια στή συνοικία τοῦ Σταυροδρομίου. Ὁ ἀδελφός του Ζαννῆς ἔτρεξε νά τόν συναντήσει. Ὁ Δημήτριος ἔγραψε ἐπιστολή στόν πατέρα του μέ τά συμβάντα καί ἐξομολογήθηκε στόν Πνευματικό τί εἶχε πράξει. Μέσα στήν καρδιά του φούντωσε ὁ πόθος τοῦ μαρτυρίου. Κοινώνησε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καί παρουσιάσθηκε στόν Τοῦρκο διοικητή, πρός τόν ὁποῖο ὁμολόγησε τήν πίστη του στόν Χριστό. Οἱ Χιῶτες πού διέμεναν στήν Κωνσταντινούπολη μάζεψαν χρήματα, μέ σκοπό νά προσφέρουν αὐτά στούς Τούρκους γιά νά τόν ἐλευθερώσουν, φοβούμενοι μήπως ὁ Δημήτριος λυγίσει μπροστά στά βασανιστήρια. Ὅταν ὁ Δημήτριος πληροφορήθηκε τήν ἐνέργεια αὐτή τούς ἐπετίμησε καί τούς παρακάλεσε νά προσεύχονται, γιά νά τελειώσει μαρτυρικά τή ζωή του. Ἔτσι κι ἔγινε. Μετά τά φρικτά βασανιστήρια ὁ Δημήτριος παρέμεινε ἀκλόνητος γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί ἀποκεφαλίσθηκε τό ἔτος 1802.
Τό τίμιο λείψανό του τό παρέλαβαν οἱ Χριστιανοί καί ἐνταφίασαν αὐτό σέ κάποιο μοναστήρι στό νησί Πρώτη.