Ὅσιος Αὐξέντιος ὁ ἐν τῷ Ὄρει (14 Φεβρουαρίου)

Ὅσιος Αὐξέντιος καταγόταν ἀπό τήν Συρία. Ἔζησε στήν Κωνσταντινούπολη ἐπί αὐτοκράτορα Θεοδοσίου Β’ τοῦ Μικροῦ (408 – 450 μ.Χ.) καί κατεῖχε τό ἀξίωμα τοῦ σχολαρίου τοῦ στρατηλάτου.
Ἡ φιλήσυχη καί φιλομόναχη διάθεσή του καί ἡ ἀγάπη του γιά τόν ἀσκητικό βίο, τόν ὁδήγησε στό νά γίνει μοναχός. Ἐγκατέλειψε λοιπόν τίς τιμές καί τά ἀξιώματά του καί ἀποσύρθηκε σέ ὄρος πετρῶδες τῆς Χαλκηδόνος, τήν Ὀξεῖα Πέτρα, ὅπου καί ἀσκήτευε, ἐνῷ παράλληλα ἀσχολήθηκε μέ τήν μελέτη καί σπουδή τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Τόση δέ ἦταν ἡ φήμη του γιά τίς σπάνιες ἀρετές καί τήν βαθιά θεολογική μόρφωσή του, ὥστε προσκλήθηκε στήν Δ’ Οἰκουμενική Σύνοδο, πού συνεκλήθη τό ἔτος 451 στήν Χαλκηδόνα γιά νά καταδικάσει τίς κακοδοξίες τοῦ Εὐτυχοῦς.
Στό ἀσκητήριό του καθημερινά προσέρχονταν πολλοί, γιά νά λάβουν τήν εὐλογία του, μεταξύ τῶν ὁποίων καί πολλοί πλούσιοι πού τοῦ ἔφερναν τροφές καί δῶρα.
Ἀλλά ἐκεῖνος χρησιμοποιοῦσε γιά τόν ἑαυτό του λίγο ψωμί γιά τή συντήρησή του καί κερί γιά τό παρεκκλῆσι του. Τά ὑπόλοιπα τά διαμοίραζε στούς πτωχούς. Ὁ σεβασμός πρός τόν Ὅσιο ἔγινε αἰτία νά ἱδρυθεῖ στούς πρόποδες τοῦ βουνοῦ γυναικεία μονή.
Ὁ Ἅγιος Θεός ἀξίωσε τόν Ἅγιο Αὐξέντιο τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας καί ἔτσι ἐπιτέλεσε πολλά θαύματα. Ὁ Ὅσιος κοιμήθηκε μέ εἰρήνη μεταξύ τῶν ἐτῶν 470 – 472 μ.Χ. Στό Συναξάριον τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀναφέρεται ὅτι τό τίμιο λείψανο τοῦ Ἁγίου κατατέθηκε στόν εὐκτήριο οἶκο τῆς γυναικείας μονῆς πού ἵδρυσε καί ἡ ὁποία ὀνομαζόταν Τριχιναρία. Ἡ Σύναξη αὐτοῦ ἐτελεῖτο στή μονή τοῦ Καλλιστράτου ἐντός τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Ὥσπερ φοῖνιξ ηὐξήθης Πάτερ ὑψίκομος, δικαιοσύνης ἐκφέρων τούς ψυχοτρόφους καρπούς· σύ γάρ βίον ἱερόν πολιτευσάμενος, τῆς Ἐκκλησίας στηριγμός, καί θαυμάτων αὐτουργός, Αὐξέντιε ἀνεδείχθης, διά παντός ἱκετεύων, ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἐγκρατείας ὕδασι, πανευκλεῶς ἐκβλαστήσας, ὡς ἐλαία εὔκαρπος, ἐν τοῖς Ὁσίοις ἐφάνης· κόσμου γάρ, ἀπαρνησάμενος τήν ἀπάτην, γέγονας, ὑπερκοσμίου φωτός δοχεῖον, δι’ οὗ λάμπρυνον ἐνθέως, τούς σέ τιμῶντας, Πάτερ Αὐξέντιε.

Ἕτερον Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τήν ἐν πρεσβείαις.
Κατατρυφήσας θεόφρον τῆς ἐγκρατείας, καί τάς ὀρέξεις τῆς σαρκός χαλινώσας, ὤφθης τῇ πίστει σου αὐξανόμενος, καί ὡς φυτόν ἐν μέσῳ τοῦ Παραδείσου ἐξήνθησας, Αὐξέντιε Πάτερ ἱερώτατε.

Μεγαλυνάριον.
Κατηγλαϊσμένος ταῖς ἀρεταῖς, ὤφθης ἐν τῶ βίῳ, θεοφόρε περιφανής, ἄιγλῃ εὐσεβείας, καί χάριτι θαυμάτων, Αὐξέντιε ῥυθμίζων, τούς προσιόντας σοι.