Ἅγιος Ὀνήσιμος ὁ Ἀπόστολος μαθητὴς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (15 Φεβρουαρίου)

15 Ἅγιος Ὀνήσιμος, ἕνας ἀπό τούς ἑβδομήκοντα Ἀποστόλους, ἦταν δοῦλος στό σπίτι τοῦ Ρωμαίου ἄρχοντα Φιλήμονος, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπό τήν Φρυγία καί ἔγινε Χριστιανός ἀπό τόν Ἀπόστολο Παῦλο. Ὁ Ὀνήσιμος ἔφυγε κρυφά ἀπό τόν κύριό του καί μετέβη στή Ρώμη σέ ἐπίσκεψη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ἔτσι ἀφιερώθηκε στή Διακονία τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Χριστιανῶν.
Ὁ Παῦλος τόν ἀπέστειλε πίσω στόν Φιλήμονα μέ ἐπιστολή του, στήν ὁποία ἀνέφερε γιά τόν Ἅγιο Ὀνήσιμο τά ἀκόλουθα: «Τέτοιος πού εἶμαι, ἐγώ ὁ Παῦλος ὁ ἡλικιωμένος, καί τώρα φυλακισμένος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, σέ παρακαλῶ γιά τό παιδί μου, τόν Ὀνήσιμο, ὁ ὁποῖος ἄλλοτε σοῦ ἦταν ἄχρηστος, τώρα ὅμως εἶναι χρήσιμος καί σέ ἐσένα καί σέ ἐμένα. Σοῦ τόν ἀποστέλλω πάλι καί σύ δέξου αὐτόν πού εἶναι ἡ καρδιά μου. Θά ἤθελα νά τόν κρατήσω κοντά μου, γιά νά μέ ὑπηρετεῖ, ἀντί σοῦ, στήν φυλακή πού εἶμαι χάριν τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλά δέν ἤθελα νά κάνω τίποτε χωρίς τήν δική σου συγκατάθεση, γιά νά μήν γίνει ἡ ἀγαθή σου πράξη ἀναγκαστικά ἀλλά μέ τήν θέλησή σου. Ἴσως γι’ αὐτό ἀποχωρίσθηκε προσωρινά ἀπό ἐσένα, γιά νά τόν ἔχεις παντοτινά, ὄχι πλέον σάν δοῦλο, ἀλλά περισσότερο ἀπό δοῦλο, σάν ἀδελφό ἀγαπητό, ἰδιαίτερα γιά μένα, πόσο μᾶλλον γιά σένα καί σάν ἄνθρωπο καί σάν Χριστιανό. Ἐάν λοιπόν, μέ θεωρεῖς φίλο, δέξου τον σάν νά ἤμουν ἐγώ».
Ὁ Ἀπόστολος Ὀνήσιμος ἐπανέκαμψε στή Ρώμη πρός τόν Ἀπόστολο Παῦλο καί τόν διακονοῦσε. Μετά τό μαρτύριο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου συνελήφθη ὑπό τοῦ ἐπάρχου Ρώμης Τερτύλου καί ἐξορίσθηκε στούς Ποτιόλους τῆς Ἰταλίας. Ὅμως ὁ Ὀνήσιμος συνέχισε μέ ζῆλο νά κηρύττει τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὁ ἔπαρχος Τέρτυλος ἐπισκέφθηκε τόν τόπο ἐξορίας του καί πληροφορήθηκε τή χριστιανική του δράση, διέταξε νά συλληφθεῖ ὁ Ἅγιος καί νά βασανισθεῖ. Τόν κτύπησαν ἀλύπητα καί μέ ραβδισμούς τοῦ ἔσπασαν τά σκέλη. Στό τέλος, μετά ἀπό φρικώδεις βασάνους, ὁ Ἅγιος Ὀνήσιμος μαρτύρησε καί ἔλαβε τό στεφάνι τοῦ μαρτυρίου. Τό τίμιο λείψανό του παρέλαβε καί ἐνταφίασε μία πλούσια ἀλλά εὐσεβής Ρωμαία Χριστιανή.
Ναός πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ὀνησίμου εἶχε ἀνεγερθεῖ κατά τόν 10ο αἰῶνα μ.Χ. στήν Κωνσταντινούπολη.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς Ἐρήμου πολίτης.
Ταῖς ἀκτῖσι τοῦ Παύλου φωτισθείς τήν διάνοιαν, ὤφθης ὑπηρέτης τοῦ Λόγου καί Ἀπόστολος ἔνθεος· καί ὄνησιν ἐβράβευσας ζωῆς, Ὀνήσιμε θεράπον τοῦ Χριστοῦ, διά λόγων καί θαυμάτων θεοπρεπῶν, τοῖς πίστει ἐκβοῶσί σοι· δόξα τῷ σέ δοξάσαντι φαιδρῶς, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ὡς ἀκτίς ἐξέλαμψας τῇ οἰκουμένῃ, ταῖς βολαῖς λαμπόμενος, ἡλίου μάκαρ παμφαοῦς, Παύλου τοῦ κόσμον φωτίσαντος· διό σε πάντες, τιμῶμεν Ὀνήσιμε.

Μεγαλυνάριον.
Παύλῳ τῷ θεόπτῃ μαθητευθείς, ὤφθης ἀληθείας, θεηγόρος μυσταγωγός· ὑπέρ ἧς προθύμως, Ὀνήσιμε ἀθλήσας, ὀνήσιμον πηγάζεις, χάριν τοῖς χρήζουσι.