Ὅσιος Μαρουθᾶς ἔζησε κατά τήν ἐποχή τοῦ αὐτοκράτορα Θεοδοσίου Α’ τοῦ Μεγάλου (379 – 395 μ.Χ.) καί ἦταν Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ὁ αὐτοκράτορας, ἐκτιμώντας τίς ἀρετές τοῦ Ἁγίου, τόν ἀπέστειλε πρεσβευτή στό βασιλέα τῶν Περσῶν Σαπώρ Γ’ (383 – 388 μ.Χ.). Ἐκεῖ ὁ Ὅσιος ἀπάλλαξε τή θυγατέρα τοῦ βασιλέως ἀπό τό πονηρό δαιμόνιο, πού τήν εἶχε κυριεύσει καί τήν βασάνιζε. Τό γεγονός αὐτό τοῦ ἔδωσε θάρρος καί ζήτησε ἀπό τόν βασιλέα τῆς Περσίας τά ἱερά λείψανα τῶν Μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι μαρτύρησαν στήν Περσία. Ἐκεῖνος ἱκανοποίησε ἀμέσως τό αἴτημα τοῦ Ὁσίου. Ἔτσι, λοιπόν, ὁ Ὅσιος ἔκτισε πόλη ἐπ’ ὀνόματί τους, τή Μαρτυρόπολη, πού βρισκόταν στή Μεγάλη Ἀρμενία, κοντά στό Νυμαφαῖο ποταμό, καί ἀποθησαύρισε σέ αὐτήν τά ἱερά τους λείψανα.
Ὁ Ὅσιος Μαρουθᾶς κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τήν ἡμέρα πού ἑορταζόταν ἡ ἐπέτειος τῶν ἐγκαινίων τῆς Μαρτυροπόλεως.