Ὅσιος Γεώργιος ὁ ἐν Μαλεῷ (4 Απριλίου)

Ὅσιος Γεώργιος ἀγάπησε ἀπό νεαρή ἡλικία ὁλόψυχα τόν Χριστό καί ἀκολούθησε τήν ὁδό τῆς μοναχικῆς πολιτείας, παρά τό γεγονός ὅτι οἱ γονεῖς του ἐπιθυμοῦσαν νά νυμφευθεῖ. Ἔτσι ἐπιδόθηκε σέ κάθε εἴδους ἄσκηση καί ἐγκράτεια, νηστεία καί σκληραγωγία, προσευχή, δάκρυα, μελέτη τῶν θείων Γραφῶν καί κάθε ἄλλη ἀρετή, γιά νά εὐαρεστήσει τόν Θεό.
Οἱ Χριστιανοί προσέτρεχαν πρός αὐτόν γιά νά φωτισθοῦν καί νά κατανοήσουν τά ἀγαθά τῆς πίστεως. Βλέποντας, ὅμως, ὁ Ὅσιος ὅτι ἐρχόταν πρός αὐτόν πολύ πλῆθος ἀνθρώπων καί δέν τόν ἄφηναν ἥσυχο στό ἔργο τῆς προσευχῆς, κατέφυγε στό ὄρος Μαλεβό, στή νότια Λακωνία. Ἐκεῖ, ἀφοῦ συγκέντρωσε γύρω του πλῆθος μοναχῶν, ἀσκοῦνταν στήν ἡσυχία γενόμενος σκεῦος ἐκλογῆς καί φωτίζοντας ὅλους στήν ἄσκηση καί τήν προσευχή. Μάλιστα ἔδινε στόν καθένα χωριστά τούς ὅρους καί τούς κανόνες τούς ὁποίους ἔπρεπε νά ἐκδουλεύει. Ὁ Ὅσιος Γεώργιος πρόκοψε τόσο πολύ στήν ἀρετή, ὥστε ἔγινε ξακουστός καί θαυμαστός στούς ἄρχοντες, ἀκόμα καί στούς βασιλεῖς, πρός τούς ὁποίους ἔγραψε πολλές ἐπιστολές ἀπαντώντας σέ πνευματικά θέματα καί νουθετώντας αὐτούς νά κυβερνοῦν τόν λαό τοῦ Θεοῦ μέ δικαιοσύνη, ἀγαθότητα καί ἐλεημοσύνη.
Προεῖπε δέ ὁ Ὅσιος καί τό κατά Θεόν τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, τρία χρόνια πρίν αὐτό συμβεῖ. Καί ἔτσι, ἀφοῦ θεοφιλῶς καί καλῶς πολιτεύθηκε, ὅταν ἦρθε ὁ καιρός ἀσθένησε γιά λίγο. Τότε κάλεσε κοντά του ὅλους αὐτούς πού ἀσκήτευαν στό ὄρος Μαλεβό, τούς εὐλόγησε καί, ἀφοῦ τούς δίδαξε πῶς θά σωθοῦν καί θά εὐαρεστοῦν τόν Θεό, κοιμήθηκε μέ εἰρήνη.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ὡς θεῖον γεώργιον, δικαιοσύνης καρπούς, πλουσίως ἐξήνεγκας, δι’ ἐνάρετου ζωῆς, Γεώργιε Ὅσιε· σύ γάρ καθάπερ φοῖνιξ, ἐν ἀσκήσει βλαστήσας, τρέφεις τῇ δωρεᾷ σου, τήν Χριστοῦ Ἐκκλησίαν· ὅθεν ἀεί εὐχαρίστως, τιμᾷ τήν μνήμην σου.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Γεωργός πανάριστος, τῆς ἐγκρατείας ἐγένου, τό δοθέν σοι τάλαντον, ἀσκητικῶς ἐπαυξήσας· ὅθεν σοι, ἡ ἐπουράνιος κληρουχία, δίδοται, ἀνθ’ ὧν διήνυσας Πάτερ πόνων· ὁ Χριστός γάρ σε δοξάζει, ὃν ἵλεών μοι δίδου Γεώργιε.

Μεγαλυνάριον.
Σπόρον γεωργήσας τόν μυστικόν, στάχυν ἀφθαρσίας, συγκομίζεις ἐν οὐρανῷ· δι’ οὗ κἀμέ θρέψον, Γεώργιε θεόφρον, τόν ἐν παθῶν πενίᾳ, ἀεί λιμώτοντα.