ἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Δίδυμος καί Θεοδώρα ἄθλησαν κατά τούς χρόνους τῶν διωγμῶν ἐπί Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.) καί Μαξιμιανοῦ (286 – 305 μ.Χ.) καί ἐπί ἄρχοντος Ἀλεξανδρείας Εὐστρατίου. Ἡ Ἁγία Θεοδώρα συνελήφθη, ἐπειδή ἦταν Χριστιανή καί, ἀφοῦ ὁμολόγησε ἐνώπιον ὅλων τόν Χριστό, κλείσθηκε στή φυλακή. Μετά ἀπό λίγες ἡμέρες βγῆκε ἀπό τήν φυλακή, ἀνακρίθηκε ἐκ νέου καί ὁδηγήθηκε σέ πορνεῖο γιά διαφθορά. Ἀλλά, κατά θεία οἰκονομία, ὁ πρῶτος πού εἰσῆλθε, ὁ στρατιωτικός Δίδυμος, θέλοντας νά τήν ἀπαλλάξει ἀπό τήν ντροπή καί τόν ψυχικό θάνατο τήν ἕντυσε μέ τήν στρατιωτική στολή του καί τήν ἔβγαλε ἔξω. Ἕνας δέ ἀπό τούς ἀκόλαστους νέους, ὅταν εἰσῆλθε στό πορνεῖο καί βρῆκε ἀντί τῆς Θεοδώρας γυμνό τόν Δίδυμο, ἐξεπλάγη καί κατήγγειλε τό γεγονός στόν ἄρχοντα, ὁ ὁποῖος ἔδωσε ἐντολή νά συλλάβουν τόν Ἅγιο Δίδυμο. Ἐκεῖνος ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνος ὁμολόγησε τήν πίστη του στό Ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἔτσι τόν ἀποκεφάλισαν καί ἔκαψαν τό ἱερό λείψανό του. Τό ἴδιο τέλος ὑπέστη καί ἡ Ἁγία Θεοδώρα, πού τελειώθηκε διά πυρός.
Ἔτσι, ἀφοῦ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες τελειώθηκαν, ἔλαβαν τόν ἁμαράντινο στέφανο τῆς δόξας ἀπό τόν μισθαποδότη Κύριο.