Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἐφραίμ γεννήθηκε στίς 14 Σεπτεμβρίου 1384. Σέ μικρή ἡλικία ἔμεινε ὀρφανός ἀπό πατέρα μαζί μέ τά ἄλλα ἀδέλφια του, τή δέ φροντίδα τους ἀνέλαβε ἡ εὐσεβής μητέρα του. Σέ ἡλικία δεκατεσσάρων ἐτῶν ὁ Ὅσιος εἰσῆλθε στή μονή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου τοῦ ὄρους τῶν Ἀμώμων (Καθαρῶν) τῆς Ἀττικῆς καί ἀσκήτεψε ἐκεῖ προοδεύοντας στήν ἀρετή καί τήν κατά Χριστόν βιοτή καί πολιτεία. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καί πάντοτε διακονοῦσε στό ἱερό θυσιαστήριο μέ φόβο Θεοῦ.
Στίς 14 Σεπτεμβρίου 1425, ἐπιστρέφοντας ἀπό τό ἀσκητήριό του στή μονή, τήν εἶδε κατεστραμμένη ἀπό τούς Τούρκους. Ὅλοι οἱ πατέρες δέ, εἶχαν σφαγιασθεῖ ἀπό τούς ἀλλόπιστους. Ὁ Ἅγιος συνελήφθη καί βασανίσθηκε ἀνηλεῶς. Οἱ Τοῦρκοι τόν κρέμασαν ἀνάποδα σέ ἕνα δένδρο, κάρφωσαν τούς πόδες καί τήν κεφαλή τοῦ Ἁγίου καί τέλος διαπέρασαν τό μαρτυρικό σῶμα του μέ πυρακτωμένο ξύλο. Ἔτσι ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ μαρτύρησε τό 1426, καί ἔλαβε τό ἀμαράντινο στέφανο τῆς δόξας.
Ἡ εὕρεση τῶν ἱερῶν λειψάνων αὐτοῦ ἔγινε στίς 3 Ἰανουαρίου τοῦ 1950.